Laos: Een dag in Luang Prabang

Na dit unieke ritueel spraken we af dat Keo ons om 9 uur weer zou ophalen, zodat we nog wat tijd hadden om uit te rusten op het terras bij het hotel. We namen wat koffie en een lekker ontbijt; wat brood, ei en voor het eerst ook een plakje ham! Top, de karma die we hadden verzameld met het geven van de aalmoes begon zich nu al uit te betalen!

Luang Prabang is ontstaan als één van de eerste nederzettingen in het Laos zoals we het nu kennen. Uiteindelijk werd hier In de 14e eeuw het eerste koninkrijk van Lao (“1.000 Olifanten”, verwijzend naar de kracht van het leger) gevormd.

Zelfs toen de rol van hoofdstad verhuisde naar Vientiane bleef Luang Prabang de woonplaats van de koningen. Er werden hier vele prachtige gebouwen en tempels neergezet. Eind 19e eeuw, toen Laos een Franse kolonie werd, maakte de Fransen de koninklijke hoofdstad hun standplaats. Ze lieten Vietnamese arbeiders de gebouwen in Frans-koloniale stijl bouwen. Deze stad heeft hierdoor een beetje dezelfde koloniaal-Aziatische sfeer die ook terug te vinden is in steden als Hanoi (Vietnam) en Phnom Penh (Cambodja). In 1995 werd Luang Prabang, met meer dan 50 tempels, dan ook terecht toegevoegd aan de Unesco’s Werelderfgoedlijst.

Keo had in het reisprogramma  eigenlijk een dag vrij, maar bood aan om als freelance gids over te werken. Dit kwam ons goed uit. Hij organiseerde een vol programma en we waren benieuwd wat de dag ons ging brengen. De eerste stop was een versmarkt. Hier kwamen we de raarste dingen tegen. Zo was er onder andere gebarbecuede rat te koop. Keo wees ons daarnaast ook nog op een lekker hapje dat ze “Khao nom xii meo” noemen. Dit zijn stokjes gefrituurde maispoeder, ter grootte van een wortel. Ik kocht een zak die we later die dag op zouden eten.

Vervolgens was het tijd voor de tweede stop, het Koninklijk Paleis dat de Fransen in 1904 voor de koning haden gebouwd. Hier was een mengeling van Laotiaanse en Franse architectuur te zien. Nadat de communistische Pathet Lao-beweging de macht overnam en de monarchie afschafte werd het paleis omgedoopt tot museum. Sommige kamers zijn nog in originele staat, terwijl andere kamers vol staan met displays met allerlei voorwerpen. Een deel van deze voorwerpen waren cadeaus die andere landen ooit aan de koning geschonken hadden. Zo schonk de Verenigde Staten de koning bijvoorbeeld een model van hun eigen Apollo maanlander. Een nogal smakeloze gift als je het mij vraagt. Het hoogtepunt van het paleis was de troonzaal, met zijn mooie mozaïeken van gekleurd spiegelend glas.

Op het terrein van het paleis werd een nieuwe tempel (Wat Ho Pha Bang) gebouwd. Het gebouw bood onderdak aan Pha Bang, een heilige Boeddhabeeldje van 83 cm hoog, die door de koning van Khmer (het huidig Cambodja) aan de koning van Laos was geschonken in 1359. 

Na ons bezoek aan het paleis bezochten we nog enkele tempels in de buurt; Wat Sensoukarahm, Wat Sop (waar Keo ooit een tijdje als monnik gestudeerd had en nu tijdens ons bezoek Japanse les gegeven werd), het minder interessante Wat Sirimungkhun en als laatste Wat Xien Thong. Die laatste wordt gezien als de mooiste tempel in Luang Prabang en indrukwekkend was het zeker! Het hangende dak is prachtig. Binnen was het plafond beschilderd met de kenmerkende boeddhistische dharmawielen en aan de achterkant van de tempel vonden we een mozaïek van de ‘boom des levens’. Een perfecte plaats voor een groepsfoto met de Laos ‘tour shirts’ die ik voor ons reisgezelschap had laten drukken.

Nabij de tempels zijn nog een aantal andere gebouwen te vinden, waaronder een liggende Boeddha en een opslagplaats voor een 12 meter hoge begrafeniskoets met grote gouden drakenhoofden. Het was in deze zaal dat Paul, Ad en ik een toekomst-voorspellend stokje uit een mand namen, en Keo ons uitlegde wat ons te wachten stond.

We hadden er voor ons gevoel al een hele dag opzitten en dus was het vroeg in de middag tijd voor iets luchtigers. We hadden ten slotte al behoorlijk wat culturele dingen gedaan die dag. We gingen met onze gehuurde bus naar de Nam Khan rivier en namen een boot naar de Tat Sae waterval. Deze waterval bestaat uit verschillende kalksteen lagen, waardoor zich verschillende natuurlijke zwembaden hebben gevormd. Hier hebben we heerlijk geluncht om vervolgens lekker af te koelen en te relaxen. Alweer een hoogtepunt van de dag.

Op de terugweg naar Luang Prabang stopte we nog kort bij een dorpje vol handwerkwinkels waar allerlei verschillende souvenirs werden gemaakt en verkocht voor een prijs zo goedkoop, daarvoor durfden we niet eens te onderhandelen. Zelf kocht ik twee lampen gemaakt van papier en een nieuwe tas. Terug in Luang Prabang beklommen we de uitputtende 339 treden tellende trap van de Phu Si heuvel, waar we net op tijd de top bereikten om de zonsondergang te kunnen bewonderen. Op de terugweg kwamen we nog langs een aantal Boeddhabeelden waarbij elk beeld een dag van de week vertegenwoordigde. Eenmaal terug besloten we wat te gaan eten.