Griekenland: Een aangename verrassing in de bergen van Kreta

Reisverhaal

Travel

Griekenland
+1

Het is laat in de middag als we de landing inzetten op Heraklion Airport. Het scherm in de stoel voor mij geeft aan dat de buitentemperatuur nog 27 graden is. We vertrokken uit Nederland met storm en regen, dus dit belooft veel goeds voor komende week. Het is lang geleden dat we een reis binnen Europa hebben gemaakt, meestal gaan we naar het Verre Oosten. We kozen voor Kreta omdat we een weekje extra schoolvakantie hadden en Kreta al vanaf het voorjaar de beste kaarten heeft wat betreft het klimaat in Zuid-Europa. Bijkomend voordeel is dat we al binnen 3,5 uur op onze bestemming zijn, dat is wel even wennen na de gebruikelijke lange afstandsvluchten van tenminste 12 uur.

Ons onderkomen voor deze week is niet het minste: het Amirandes Grecotel Exclusive Resort. Ik ben aangenaam verrast door de hartelijke ontvangst, de service en het indrukwekkende design. Onze kamer is licht en sfeervol ingericht en ons ruime terras kijkt uit op de prachtig onderhouden tuin. Het begint al te schemeren als we ons hebben opgefrist en we doen eerst een hapje en drankje bij de Labyrinth Bar, een trendy loungebar met heerlijke sundowners. We maken het niet laat die avond.

Na een goede nachtrust ontwaken we de volgende ochtend op een zonovergoten Kreta. We laten ons het ontbijt goed smaken en gaan naderhand meteen op pad. Kreta is namelijk nog zoveel meer dan een aangenaam klimaat. We pakken de auto om richting Agios Nikolaos te rijden, een rit van zo’n drie kwartier. Het rijden is een genot want de wegen zijn mooi en breed en er is niet veel verkeer. Links van ons zien we een groot deel van de rit de zee en rechts zien we indrukwekkende bergen. Agios Nikolaos is een havenstadje aan de noordoostkust van Kreta. De haven staat ook in verbinding met een binnenmeer, omgeven door historische gebouwen. Tijd voor koffie. We parkeren vlakbij de haven en lopen langs de vele tavernes die aan het water grenzen. In het zonnetje nemen we plaats en genieten van een ijskoffie. Ondanks dat het nog ochtend is, brandt de zon al aardig.

We rijden verder richting Fourni, een traditioneel dorpje in het Lasithi gebergte. De route voert door het hooggebergte van Kreta en werd ons aangeraden door de vriendelijke receptioniste van ons hotel. Het wordt steeds stiller op de weg, we passeren slaperige dorpjes met blauwe luiken en verlaten tavernes.

Als het niet zo zonnig zou zijn, zou het ietwat treurig aandoen, maar de knalblauwe lucht geeft de wit-blauwe spookdorpjes iets schilderachtigs. Via talloze haarspeldbochten rijden we over een bergpas en zien in de verte de Middellandse Zee met het eiland Spinalonga. Onderweg passeren we geiten in de berm, velden met wilde bloemen en veel, heel veel olijfbomen. Vlak voordat we Fourni bereiken, moeten we nog even hard op de rem, als een herder zijn kudde schapen laat oversteken. Waar je normaal gesproken zou balen van ‘vertraging’ heeft het hier wel iets leuks. Stapvoets rollen we het pittoreske dorpje Fourni binnen. Onze keuze voor een SUV zorgt er bijna voor dat we klem komen te zitten in de nauwe straatjes, maar met zweet in onze handen manoeuvreren we de auto netjes richting dorpsplein. Dit is het Griekenland van de ansichtkaarten: een schattig dorpsplein dat gedeeltelijk in de schaduw ligt door de platanen en in het midden een knusse taverne met een groot terras gevormd door tientallen gekleurde tafeltjes en stoeltjes in pasteltinten.

De taverne heet heel toepasselijk ‘Platanos’ en hier is het duidelijk wél levendig. Een groepje toeristen doet zich tegoed aan een lunch en een stel Kretenzer mannen praat luidruchtig met de eigenaar. We krijgen de lunchkaart uitgereikt. De lunchkaart is tevens de dinerkaart. De Grieken doen niet aan kleine kaarten en we worstelen ons door de 12 pagina’s met gerechten. Als we eindelijk een keuze gemaakt hebben uit de vele Griekse lekkernijen, blijkt ons geploeter voor niets: de eigenaar komt uitbundig lachend bij onze tafel staan en maakt ons in zijn beste Engels met een zwaar Griekse tongval duidelijk dat hij kokkin Maria iets moois voor ons laat maken. Het is ons meteen duidelijk dat hij geen tegenspraak duldt. We zijn benieuwd en laten ons graag verrassen.

Tijdens het wachten genieten we van de mooie locatie, het straatbeeld en een fijne wijn; een Cabernet Sauvignon van een wijnboer uit de omgeving. Onze lunch wordt opgediend en bestaat uit een Griekse salade met olijven en zachte feta, kebab van lamsvlees en een stoofpotje van groenten met heerlijk mals vlees, waarvan ik pas later begrijp dat het konijn is. Het overtreft onze verwachtingen! Mijn vooroordeel dat men in Griekenland alleen Gyros en Tzatziki op het menu heeft, moet ik terugnemen. Als dessert krijgen we een fles ijskoude Raki (op Kreta drinkt men Raki en geen Ouzo) en een schaal vers fruit. Dit wordt zonder te bestellen opgediend, want op Kreta krijg je het dessert doorgaans van het huis. De eigenaar voelt zich vrij om ook nog aan te schuiven en vrolijk een glaasje Raki mee te drinken. Dat wij niet de eerste gasten deze dag zijn waarmee hij proost, moge duidelijk zijn.

Deze heerlijke middag hebben we genoten van de gastvrijheid van Kreta. We rijden een mooie route terug naar Gouves om ons weer onder te dompelen in de luxe van ons fijne hotel. Gelukkig hebben we nog 5 dagen te gaan, maar we hebben Kreta nu al in ons hart gesloten!