Armenië - In de schaduw van de Ararat

In de eerste eeuw v. Chr. was Armenië een van de machtigste rijken in Azië, dat reikte van de Kaspische Zee tot aan de Middellandse Zee; een brug tussen oost en west, tussen noord en zuid. De apostel Judas Taddeüs bracht de Heilige Lans (een van instrumenten van de Passie, gebruikt bij de kruisiging) naar Armenië. In 301 werd de Heilige Armeense Apostolische Kerk gesticht door Gregorius de Verlichter, de eerste nationale kerk van het christendom. Armenië werd daarmee de eerste christelijke staat, met de Bijbelse berg Ararat, en het eerste land ter wereld dat het christendom aannam als staatsreligie. In de lange en veelbewogen Armeense geschiedenis bleef de kerk de ruggengraat van de natie.  

Vanaf de zeventiende eeuw was het land een twistappel van machtszuchtige buren. In de negentiende eeuw kwam het voor een groot deel onder bestuur van het Russische Rijk en vanaf 1920 onder bestuur van de Sovjet-Unie. Sinds 1991 is Armenië onafhankelijk en, hoewel gelegen aan de rand van Azië, ziet Armenië zich op basis van deze cultuurgeschiedenis dan ook graag als (toekomstig) deel van Europa. Het land heeft veel te bieden op het gebied van kunst en cultuur, met onder andere magnifieke vroegchristelijke bouwkunst. Kloosters, kerken en heiligdommen liggen vaak schitterend in de onstuimige landschappen of idyllisch aan het eind van een dal.  

De kleurrijke Armeense schilderkunst weerkaatst de veelzijdige schoonheid van het land. Bekende Armeense kunstschilders zijn o.a. Martiros Saryan, Koryun Nahapetyan en Minas Avetisyan, van wie de schilderijen zijn te vinden in o.a. het Nationaal Museum in Jerevan. Het land wordt verder veelal geassocieerd met muziek, van de klassieke componist Aram Chatsjatoerjan tot de onlangs overleden zanger Charles Aznavour en de Amerikaanse zangeres Cher (Cherilyn Sarkisian).