Natuurlijk wil iedere bushliefhebber ondervinden hoe het voelt om een olifant te voet te benaderen! Het is zeker weten één van de heerlijkste adrelinekicks die er bestaat. Je geeft je letterlijk over aan zeer gekwalificeerde gidsen. Vooral dit feit geeft mijn medereizigers het laatste zetje om het toch maar wel te doen, tijdens onze wandelsafari in Zimbabwe. Sommigen hebben hun twijfels, voor hen is het namelijk allemaal de eerste keer! De eerste woorden van onze gids Tyrone zijn: doe dit nooit op eigen houtje!
Storyboard ‘Hwange Zimbabwe’
Als een volleerd regisseur spreekt Tyrone de scene door zoals hij denkt dat het zich zal gaan afspelen. We zullen eerst een stukje rijden, zo vertelt hij, totdat we een olifant zien op een paar honderd meter afstand. Dan gaan we de auto uit en zetten onze tocht te voet voort. We zullen de olifant stukje bij beetje benaderen tot hij door krijgt dat hij niet alleen is. Vanaf dat moment zal het echt spannend worden en wordt het een spelletje – wie kan zijn zenuwen het beste bewaren? En zo gebeurt het. Iedereen is muisstil na de laatste veiligheidsregels en uitleg wat wel en niet te doen. Achter elkaar lopen we het dichte struikgewas in. Ik prijs mij gelukkig dat ik direct achter Tyrone loop. De anderen kiezen voor een plek zoveel mogelijk naar achteren. Ze weten niet wat ze missen!
Vanaf nu gaan we steeds een paar meter dichterbij om dan weer te stoppen. Iedere keer wachtend op een reactie. Inmiddels zien we dat ons ‘onderwerp’ iets onrustiger wordt en met zijn slurf hoog in de lucht probeert onze geur op te vangen, niet wetende wat voor vreemde wezens we zijn. Olifanten hebben geen sterk gezichtsvermogen maar een des te beter reukzintuig!
De close-up!
Tyrone schopt met zijn schoen steeds een beetje in het zand om te zien hoe de windrichting staat. Zo lang we tegen de wind in lopen is er geen direct gevaar. Inmiddels klikken de fotocamera’s aan één stuk door terwijl we steeds weer zo’n vijf meter opschuiven richting de olifant. Mijn GoPro maakt veel te harde piepjes en ik krijg een waarschuwende blik van Tyrone. Ik pak maar snel mijn GSM om verder te filmen! Ondertussen naderen olifant en mens elkaar steeds dichter. Onze grote vriend komt steeds duidelijker een stukje onze kant op om uit te pluizen wie of wat we zijn. Het fluisteren wordt een doodse stilte. En dan… Luid gekraak van takken en bladeren. De olifant vindt het genoeg, neemt een paar grote stappen naar voren en maakt zich hierbij nog breder. Zijn oren staan op hun wijdste stand.
De cliffhanger
Hij zet nog een stap ( we zijn nu ongeveer op zeven meter van elkaar vandaan). We voelen dat de ontknoping eraan komt. Vanuit een doodse stilte klinkt opeens een stem. Het is Tyrone, die op een zeer geruststellende manier hardop tegen de olifant praat. ‘Alright, big boy. That’s far enough, we’re here too.” Het klinkt ronduit vriendelijk. Helpt het? Ja hoor – de olifant stopt direct en steekt zijn slurf nog eens hoog in de lucht voordat hij zich rustig omdraait en een ander pad kiest, ons met open mond achterlatend!
Tyrone kijkt ons met een grote grijns aan. “Hey, I told you we’d see one!” Iedereen slaakt een diepe zucht van opluchting. Serieuze blikken worden een glimlach en een twinkeling in de ogen. Het praten wordt luider en iedereen is zichtbaar opgelucht. Zelfs voor mij, terwijl ik toch al wel een paar keer tussen olifanten heb gelopen, was dit één van de beste wildlife encounters te voet! Zimbabwe en hun gidsen, het is een klasse apart!
