Vietnam: Op bezoek bij de bergvolkeren

Op het plein in Sapa werd geoefend voor een festival. Een processie van kleurig geklede mannen liep rond het plein terwijl een ander groepje oefende om met een 30 meter lange draak allerlei capriolen te maken. Op de markt werd van alles verhandeld, van oliebollen met bananenvulling (lekker maar wel vet en machtig) tot kleding, rupsen en koekjes. Na flink onderhandelen kochten we voor 5 euro een fleecevest; het was toch wat frisser in Sapa dan ze had verwacht. 'Made in Vietnam', zei de verkoper. Vreemd dat er dan een label uit Mexico in zat. Ook kochten we van een paar H'Mong meisjes wat grappige kleine kussentjes met belletjes eraan. Leuk voor aan je tas of zo.

Iets na 2 uur werden we opgehaald door Mr. Thang en de chauffeur voor een rit per jeep naar onze homestay op het platteland. Het was na een stortbui inmiddels droog en toen we even pauzeerden en uitstapten werden we weer belaagd door H'mong en Dzoa meisjes. 'Where are you from?', 'How old are you?', 'What's your name?', 'How many brothers and sisters?', 'You married?'. Ik begon er inmiddels de lol wel van in te zien, zeker omdat deze dames erg aardig waren. Ik haalde mijn Point It boekje tevoorschijn en liet ze raden waar Nederland en Vietnam lagen op de wereldkaart. Ze hadden natuurlijk geen idee.

We reden verder tot aan het dorpje Tavan, waar we werden afgezet bij een bruggetje en liepen over de modderige weg naar twee herkenbare gele gebouwtjes, welke schooltjes bleken te zijn. Met een  nieuw verzameld groepje H'mong vermaakten we ons door hun Engels te testen met mijn Point It boekje. Ze kenden de dieren 'cow, goat, pig, chicken, duck'. Een konijn hadden ze nog nooit gezien; 'we don't have in our village'. Kleuren waren iets moeilijker voor ze en toen ze een plaatje van een helikopter zagen, vroegen ze of we die in Nederland allemaal hadden. Erg leuk allemaal en de dames moesten helemaal lachen toen ik voor 1 euro twee grote oorbellen van hen kocht.

We liepen verder naar de homestay. Toch nog wel een stukje lopen over een modderig pad, maar het uitzicht was prachtig. We sliepen vandaag bij een lokale Zay familie die hun ruime huis hadden ingericht voor overnachtingen door toeristen. Je kreeg een matrasje met klamboe op zolder en er waren een paar tweepersoonsbedjes op de begane grond. De gids en de familie gingen aan de slag in de keuken om eten te maken, terwijl de twee kleine hondjes van de familie geduldig toekeken. Eigenlijk zouden we buiten eten, maar toen het begon te motregenen verplaatsen we de tafels naar binnen, waar het nog erg gezellig werd. Na het eten verschenen er een paar grote flessen mineraalwater op tafel, die in werkelijkheid gevuld bleken te zijn met rijstwijn, of zoals de H'mong zeiden 'happy water'. Kleine borrelglaasjes verschenen op tafel en al snel waren er enkele flessen geleegd. De stemming werd melig, maar om tien uur zochten we toch maar ons matrasje met klamboe op.

Om half zeven werden we wakker. Op de betonnen veranda voor het huis verscheen als nel het ontbijt op tafel. Pannenkoeken met chocoladesaus, honing en ook bananen en appelpartjes. Lekker! Nog voor we goed en wel aan tafel zaten begon zich al weer een nieuw groepje H'mong rond ons te vormen en het duurde niet lang of er stonden er alweer acht op de veranda. Ik kan het niet helpen, maar ik vind ze enorm grappig en aardig. Toen we klaar waren met ontbijten en er nog flink wat over was deelde ik wat overgebleven pannenkoeken, appeltjes en bananen uit onder de H'mong dames.

Het was inmiddels prachtig weer en het begon ook al weer warm te worden. We pakten onze spullen in en rond half 9 liepen we het modderige pad weer af naar het dorp. Het uitzicht was adembenemend met prachtige heuvels, watervalletjes en rijstterassen. Ik ben gek op bergen en besef me elke keer weer wat een saai land Nederland is qua landschap. Terug bij het hotel besloot ik een rondje door Sapa te gaan lopen. Ik nam een boek mee en na rustig wat te hebben gewandeld ging ik aan het grote plein zitten om wat te lezen. Al snel had ik weer drie H'mong meisjes om me heen staan die alles van me wilden weten. 'Holland, big people small country!' Nou vooruit, bij een van de drie maar een mondharpje gekocht. Maar dat pikten de andere twee meisjes niet ... 'en wij dan?' Toen heb ik ze maar even met z'n drietjes op de foto gezet en ze wat kleingeld gegeven. Ik liep terug naar het hotel, waar ik nog wat las in de lobby. Hier werd je in ieder geval niet belaagd door de H'mong.

‘s Avonds op de zaterdagmarkt stonden we ons te vergapen aan de alcohol die daar verkocht werd. Schijnbaar wordt niet alleen sterke drank gemaakt met dode slangen, zoals we in Zuid-Vietnam gezien hadden, er stonden ook flessen met grote bijen, hagedissen en ander onidentificeerbaar gedierte! We sloegen de alcohol over en kochten nog wat lekkere broodjes en sloegen wat proviand in. Toen we na het eten terugliepen naar het hotel bleek dat er 's avonds hele andere producten op straat verkocht worden. Vietnamezen en oudere H'mong vrouwtjes fluisterden me toe of ik hash of wiet wilde kopen.

De volgende dag stond er nog een laatste excursie op het programma voor we de bergen zouden verlaten en terug zouden gaan naar Hanoi. We stapten in een krap minibusje en begonnen aan de drie uur durende reis via Lao Cai naar Bac Ha. Ondanks de krapte en lange duur was het een mooie rit langs valleien en bergtoppen. Rond 10 uur kwamen we aan in Bac Ha, waar elke zondag een grote markt plaatsvindt. Bac Ha ligt 700 meter hoog, beduidend lager dan Sapa (1650 meter) en het was er dus ook flink warmer. Het bijzondere aan de Bac Ha markt is niet alleen dat er paarden, buffels en ander vee verkocht wordt, maar ook de aanwezigheid van de Flower H'mong. In tegenstelling tot de H'mong uit Sapa draagt dit volk geen indigo kleding, maar prachtig geborduurde kleding in felle, bijna fluoriserende tinten. De markt en omgeving stikt van Flower H'mong dames met hun wijde rokken. En ze zijn gek op ijsjes. Overal zie je ze op witte ijsjes sabbelen die verkocht worden door meisjes met coolboxen die de aandacht van de H'mong trekken met knijptoeters. Na het bezoek aan de markt reden we een half uurtje vanuit Bac Ha en gingen daarna te voet verder. Ondanks de warmte was het een leuke korte wandeling langs rijstvelden, door Tay dorpjes en zelfs een paar ondiepe bergstroompjes. Uiteindelijk kwamen we na drie kwartier aan bij een rivier (waarschijnlijk de Chay) waar bootjes op ons lagen te wachten. Hiermee maakten we nog een mooie boottocht van anderhalf uur tot aan een punt waar de rivier tussen twee steile bergwanden doorliep en we aanlegden bij een natuurlijke grot. Als je nieuwsgierig was kon je hier de grot inklimmen en even een kijkje nemen...naar een groot zwart gapend gat. We hadden natuurlijk geen zaklamp meegenomen. Verder zagen we tijdens de boottocht buffels en kinderen baden langs de kant en zelfs een Vietnamees die met een tasje boven het hoofd de rivier overzwom. Uiteindelijk werden we door de bootjes afgezet bij een plek waar het minibusje op ons stond te wachten en kwamen we om half 7 aan in Lao Cai waar we de nachtrein terug naar Hanoi namen. Drie fantastische dagen met schitterende landschappen en fascinerende minderheden achter ons latend.