Nieuw-Zeeland: In een natuur walhalla

Later verruilen we de auto voor een boot, waarmee we door de Milford Sound naar de Tasmanzee varen. Het schip heeft een ruim dek waardoor we een riant uitzicht hadden op relaxende zeehonden, de steile rotswanden van de bergen en vooral de imposante watervallen. De bergwanden rijzen tientallen meters de lucht in en spectaculaire watervallen donderen het donkere water in. Bewapend met onze camera’s wisten we ook een paar dieren op beeld te vangen, want het gebied was rijk aan dolfijnen, pelsrobben en Fiordland kuifpinguïns. Omdat het bewolkt, mistig en regenachtig was, dachten we van tevoren dat de trip tegen zou vallen. Maar niets was minder waar, want dat het hier veel regent was eigenlijk helemaal niet zo erg. Júíst door de regen en de mist ontstond er een soort rauwe, mystieke sfeer die perfect bij de omgeving past. Maar terwijl we langs de watervallen voeren, waren we door de woelige mistbanken en het wilde gekletter van het stortende water getuige van een spectaculair natuurtheater.

Niet alleen per schip, maar ook te voet bleek een uitstekende manier om in het natuurschoon te duiken. Een tocht te voet maken is eigenlijk de puurste en eenvoudigste vorm van reizen: geen tickets, geen dienstregeling, geen afhankelijkheid. Gewoon je eigen pad trekken en alle vrijheid om te stoppen waar je wil om foto’s te maken. Als één wandeling de titel ‘mooiste dagwandeling van Nieuw-Zeeland’ verdient, is het wel de Tongariro Crossing. Tongariro National Park ligt op het Noordereiland. Ons doel: de heldere, turquoise Emerald Lakes die als kleine juwelen door het goudgele heuvellandschap verspreid liggen. We moesten ons voorbereiden op de weerselementen, dus met een regenjas, wandelschoenen en een rugzak vol broodjes, repen, bananen en water gingen we op pad.

De Tongariro Crossing is 19,4 kilometer lang en de tocht duurt ongeveer zes tot acht uur. Gelukkig zijn we vroeg het landschap ingetrokken, zodat we maar weinig mensen tegenkomen. Het is droog, maar erg bewolkt, waardoor we als we hoger komen door de wolken lopen. Eenmaal aangekomen bij de Emerald Lakes, beseffen we ons dat de pittige tocht het meer dan waard is geweest. Als ik in een woestijn was geweest, had ik gedacht dat ik een fata morgana zag. De levendige blauwe kleur van het water vormt een prachtig contrast met het omliggende grijze vulkanische landschap. De witte stoompluimen borrelen op uit de geisers eromheen. Dit alles wordt weer weerspiegelt in het water, waardoor er zo veel gebeurt in het landschap dat we niet zo goed weten waar we moeten kijken. We blijven nog lang staan om het natuurspektakel helemaal in ons op te nemen.

Speciale sneeuwschoenen en dikke kleding tegen de kou: een paar dagen later bevinden we ons in een héél ander landschap. We staan op het punt om de Franz Josefgletsjer te gaan verkennen, een van de beroemdste gletsjers van het Westland National Park. De voet van de gletsjer is bedekt met grijze stenen, maar zodra  we met de helikopter de lucht in gingen vallen we even stil. Het grijze gesteente loopt, hoe hoger we klimmen, langzaam over in een witte, glinsterende ijsmassa. Vanuit de heli zien we de 12 kilometer lange gletsjer in al haar glorie. Na de soepele landing van het voertuig op het ijs daalt er een stilte over ons neer. Hoe kan deze ervaring zo zinderend en rustgevend tegelijk zijn? In het schitterende schouwspel van ijs, sneeuw en puntige rotsen onder de strak blauwe Nieuw-Zeelandse lucht trekken we langs ijsgrotten, gletsjerspleten en ijspieken.

Vele natuurlijke trekpleisters van de wereld zijn allemaal terug te vinden in Nieuw-Zeeland: vulkanen, fjorden, bergen, meren, gletsjers, geisers, modderpoelen, regenwouden, verlaten stranden en eilanden. Wat een fantastische highlights heeft dit land! Dit, in combinatie met de vriendelijkheid van de Nieuw-Zeelanders, de bruisende steden en de lekkere keuken, maakt Nieuw-Zeeland voor mij de ultieme bestemming.