Malediven: Oog in oog met een walvishaai

Reisverhaal

Travel

Malediven
+1

Thika-experts hebben al veel beleefd tijdens reizen naar de Indische Oceaan. Wat nog ontbrak, was zwemmen met een walvishaai. Dus als je die kans dan krijgt op een van de beste plekken ter wereld, bestaan er geen smoesjes meer.

Snorkelen met walvishaaien

Waar gaat onze reis dit jaar heen? Een moeilijke vraag als je zelf in de reiswereld werkt. Afgelopen zomer werd het een vrij extreme combinatie van een familiebezoek op Bali, een paar dagen shoppen in Singapore, relaxen op de stranden van de Malediven en een woestijnbezoek in Dubai. En omdat ik tijdens mijn werk in aanraking kom met de mooiste accommodaties en de nieuwste belevingen, is onze reis snel ingevuld. Zoals snorkelen met een walvishaai op een van de beste plekken ter wereld. Vooraf riepen mijn vriend Florian en ik dat we dit écht moesten doen.

Migratieroute van de walvishaai

Na een mooie rondreis op Bali en een koffer vol nieuwe kleding uit Singapore komen wij met onze dochter Feline van 2,5 aan op de Malediven. Op de luchthaven staat onze host Peggy te wachten om ons naar de lounge te brengen. Daar wachten wij nog drie kwartier op een Duits stel voordat we per watervliegtuig kunnen vertrekken. Zeker geen straf, want er zijn genoeg versnaperingen, dus Feline is voorlopig geïnteresseerd in alles wat ze zelf kan pakken. Wij krijgen een programma met de mooiste belevingen. Dikgedrukt: walvishaai-excursie. Tja, het resort ligt op de Zuid-Ari Atol. De migratieroute van de walvishaai gaat vlak langs dit eiland. Florians oog valt er direct op. ‘Gelijk even reserveren?’, vraagt hij.

Babysitter aan boord

‘Uhh…we hebben ook Feline mee. Hoe gaan we dat doen?’, probeer ik nog. Maar Peggy roept direct dat we een babysitter kunnen regelen. Terwijl wij het water in gaan blijft Feline gewoon spelen. Oké, de smoes dat ik wel bij haar zou blijven, is dus snel van de baan.

Niets te zien

De volgende dag is het zover. Lichtelijk gespannen gaan we met andere waaghalzen aan boord. ‘Waarom moest ik nu weer ja zeggen?’, schiet er door mijn hoofd. LUX* werkt met een vaste, zeer ervaren crew die de migratieroute goed kent. Ze leggen uit dat we dertig minuten zullen varen terwijl zij op het dak uitkijken naar walvishaaien. Na een halfuur niets te hebben gezien, geeft de crew nog niet op. Ze blijven speuren. Maar na een uur nog steeds geen walvishaai. De kapitein besluit terug te varen en enigszins teleurgesteld zitten wij aan boord. Natuurlijk, je weet dat het de natuur is, maar we zijn toch erg enthousiast geraakt. Tot ineens de volledige crew ‘GO GO GO’ roept!

Hand in hand mee zwemmen

Er is er één in zicht. Iedereen krijgt de instructie om uit de buurt te blijven van de staart en de walvishaai niet aan te raken. Flippers aan, bril op en te water. De adrenaline schiet door mijn lichaam en we springen samen het water in. In het heldere, donkere water komt ineens een brede kop mijn kant op. Vlak voor ons draait hij naar rechts. Even stokt mijn adem. Oef, schiet er door mij heen. Wat ben je als mens klein naast deze twaalf meter lange reus van de zee! Na een paar seconden besef ik dat ik nu mee moet zwemmen om hem niet kwijt te raken. Minutenlang zwemmen Florian en ik hand in hand en vol adrenaline mee. En voelen we allebei zonder te communiceren wat een geweldige beleving dit is. Als de walvishaai de diepte in duikt, blijven wij achter met een herinnering om nooit te vergeten en een megatrots gevoel.

Reizen