IJsland: Diamanten op het strand

Reisverhaal

Travel

IJsland
+1

Zodra ik de deur opendoe ruik ik het; pure lucht! Inademen hier aan de zuidkust van IJsland, nabij de plaats Vik is een traktatie op zich. Met mijn voorliefde voor natuurbestemmingen zoals Nieuw-Zeeland, Canada en Alaska ben ik al wat gewend, maar het raakt me elke keer weer. Het water hier is zelfs het meest pure water op aarde en het komt gewoon uit de kraan.

De bestemming van vandaag is Diamond Beach bij Jökulsárlón Glacial Lagoon. Het is mei dus vroeg in het seizoen, maar de lucht is blauw en de zon schijnt al vanaf 04:00 uur door de kieren in de gordijnen. Ik rijd langzaam weg van de IJslandse boerderij waar ik de afgelopen nacht heb geslapen tussen de koeien, schapen, honden en IJslandse paarden. Al snel rijd ik door een bizar groen landschap. Op de lavavelden langs de ringweg groeit mos en door de regen vannacht is het mos groener dan groen en eindeloos. 580 vierkante kilometer vol met zacht, pluizig, fris mos dat er 200 jaar(!) over heeft gedaan om te groeien op de lava. Een voetstap op het mos betekent ca. 100 jaar herstel dus ik blijf keurig op de paden die erdoorheen lopen.

Als ik Jökulsárlón Glacial Lagoon nader, vang ik een glimp op van een helderblauw meer tussen de rotsen en besluit alvast te gaan kijken. Er is een gemarkeerd pad, maar niemand lijkt hier te stoppen dus mijn nieuwsgierigheid is gewekt en ik klim over de heuvel. Mijn mond valt open van verbazing. Zo blauw, zo puur en niemand te zien. IJsbergen drijven in alle kleuren en formaten in het meer en op enkele enthousiaste vogels na, is het er stil. Geen mensen, geen wind, geen boten. Volledige rust en stilte. Ik loop het pad af naar beneden om dichter bij de ijsbergen te komen. Waarom is hier verder niemand?

Daar kom ik snel achter als ik 500 meter verder rijd en een grote parkeerplaats met tourbussen en auto’s zie bij een uitzichtpunt over het meer. En ook daar is het zonder twijfel prachtig, maar ik ben stiekem wel blij met mijn exclusieve ervaring zojuist. Ik steek de weg over naar het strand. De ijsbergen uit het meer drijven namelijk richting zee en komen vervolgens met de golven op het zwarte lava strand terecht. Wow! Elke minuut verandert het beeld. Er komen ijsschotsen bij, er verdwijnen er een paar, sommige spatten uiteen in duizend diamanten. Ik snap nu waarom dit strand de bijnaam ‘Diamond Beach’ heeft gekregen. Zo puur en helder en de structuur van het ijs is als een vakkundig geslepen diamant.

Ik zie doorzichtige ijsschotsen, lichtblauwe kunstwerken in het hart. Juist dat zwarte lavazand maakt het contrast tussen de kleuren zo intens mooi. Er staan overal fotografen met statief tussen de ijsschotsen om het natuurlijke schouwspel vast te leggen. Eerlijk is eerlijk. Ik kan ook niet stoppen met foto’s maken terwijl ik me zo had voorgenomen niet alleen maar achter een lens te zitten. De camera gaat op een gegeven moment dan ook weg en ik kies een mooi plekje uit om alleen maar te kijken. De zon op mijn gezicht, een licht briesje, het zachte zwarte lavazand. Ik lach om wat Aziatische toeristen die de gekste poses aannemen en kijk vol verbazing als een meisje voor de foto een ijsberg probeert te beklimmen en er met de eerste golfslag bijna af valt.

De autorit naar Diamond Beach was lang, circa 6 uur retour vanuit Vik, maar de landschappen onderweg zijn prachtig en de eindbestemming heeft mijn hart gestolen. Voor mij persoonlijk het absolute hoogtepunt van dit bezoek aan IJsland. ’s Avonds loop ik nog even vanuit de boerderij het privéstrand op. Ook hier is het zand zwart en er is niemand te bekennen, want alle toeristen zijn terug naar hun hotels. Ik adem nog éénmaal de IJslandse lucht in en wandel terug naar de accommodatie bij de boerderij. Wat een fantastische ervaring in bijzonder en puur IJsland. Voldaan vat ik de slaap, maar ik mis de diamanten nu al.

Reizen