Fins Lapland: Een reis naar het randje van de wereld

Stoer, magisch, puur en heel erg oer. Dat vind ik van Fins Lapland. Alsof je in het decor van de film “Into the Wild” stapt, midden in de wildernis van het koude Alaska. Maar dan een stuk dichterbij. Ik kwam uitgerust en vitaal weer terug in Nederland na deze reis!

Heel erg oer

Mijn vlucht vertrok vanuit Helsinki naar het noordelijk gelegen Ivalo. Lekker ver weg van de bewoonde wereld. Voor mijn gevoel was dit een reis naar het randje van de wereld – of, nouja, het randje van Europa… Ik was vooraf erg opgewonden over mijn verblijf tussen de oneindig uitgestrekte, met sneeuw bedekte bossen. En natuurlijk vroeg ik me af of ik de gelukkige zou zijn die het noorderlicht zou gaan zien! Dat zou toch wel een hoogtepunt van de reis kunnen worden.

Geitenwollen sokken in de sauna

De Finse sauna was al lekker opgestookt zodat ik daar direct na aankomst in kon. Even lekker ontspannen… Dacht ik! Zonder al te veel na te denken volgde ik braaf de Finse tradities op. Geitenwollen sokken aan; check. Zwemmen in het ijswak na afloop; che… – ehm, daar moest ik even over nadenken. Na een tijdje in de sauna te hebben gezeten rende iedereen één voor één de sauna uit richting het ijswak. Ik besloot om het niet te doen. Gewoon te koud leek mij. Te ver buiten mijn comfort zone. Bovendien is een koude douche ook al koud genoeg, toch? Ik werd steeds roder van de warmte – of van de groepsdruk, want iedereen moedigde mij enthousiast aan om het toch echt te doen. Het hoort immers bij een echte authentieke Finse sauna-ervaring.

Mijn saunagenoten zagen er ook erg blij en verfrist uit toen ze er uit kwamen. Ik besloot toch te gaan. Met geiten wollen sokken aan rende ik uit de warme sauna naar het wak en sprong er snel in één keer in. BRRRRRR. Wat was het koud!!! Direct daarna voelde ik mij echt verfrist en energiek. Wat bijzonder. Ik zou het zo weer doen. Maar de geitenwollen sokken? Daarvan begrijp ik nog niet helemaal het nut.

Sneeuwscootertocht

De sneeuwscootertocht was echt geweldig. Dat ik vroeger nooit op een scooter heb gereden bleek toch wel jammer. Die ervaring had nu wel van pas gekomen en er waarschijnlijk voor gezorgd dat ik de sneeuwscooter net wat soepeler had kunnen besturen. Mijn medereiziger heeft heel wat angsten doorstaan dankzij mijn plotselinge abrupte stuurbewegingen naar links, dan weer naar rechts, en oh jee dat was het gas en niet de rem. Maar léuk was het!

Wat te doen op een poolcirkel

IJsvissen op een prachtig afgelegen bevroren meer, een wak maken en zelf een vis vangen. Heel erg oer. En tot slot heb ik nog een geweldige huskeytocht gemaakt met een hele sliert huskeyhonden. De huskeys leken mij hele vriendelijke honden. Ik had het geluk dat mijn huskeys goed luisterden. Als ik op de rem ging staan, remden ze en als ik de rem weer losliet, gingen ze met volle kracht vooruit. En ze rennen hard! Dit vond ik het hoogtepunt van mijn reis en is voor mij een reden om nog een keer terug te keren. Maar dan voor een meerdaagse tocht met huskeys en een overnachting midden in de wildernis!

Het noorderlicht gezien?

Gelukkig is dat niet het enige wat nog op mijn wensenlijstje staat. Want het magische noorderlicht, heb ik dat gezien? Ja… Tenminste, “Het Noorderlicht” de film, in het Siida museum in Inari. Dus. Tijd om een nieuwe reis te plannen naar het noorden en weer die overnachting in de glazen iglo te boeken. Want wat lijkt me het magisch om het noorderlicht écht te zien, midden in de nacht, vanuit mijn eigen bedje. Ik teken zo weer voor een reis naar Lapland!