Eersterangs plaatsen voor de real live natuurvertoning in Kenia

Reisverhaal

Travel

Kenia
+1

Het is rond kwart voor negen in de ochtend als mijn telefoon gaat. ‘ExperienceTravel’, staat er in mijn scherm. Ik ben verbaasd, waarom bellen die nu? Vanavond vliegen we naar Nairobi, wellicht om ons nogmaals een goede reis te wensen? Ik neem op en hoor direct dat het mijn vaste contactpersoon Dionne is. “Zit je?”, vraagt ze. Oeps…er beginnen nu een paar alarmbellen te rinkelen. "De vlucht van Kenya Airways is door een technisch mankement geannuleerd.” Ze geeft me twee opties: morgen vliegen of nu diréct naar het vliegveld komen, want over drie uur vertrekt de vlucht van KLM. Onze koffers staan zo goed als klaar, wij zijn klaar, maar de kat moet nu wat eerder weg en onze zoon Teun moet worden opgehaald. Niet onoverkomelijk, dus let’s go for it! Eenmaal op Schiphol hebben we nog anderhalf uur. Het is haasten, beleefd voorkruipen, maar we hebben het gered!

Karibu Kenia
's Avonds worden we bij aankomst in Nairobi opgewacht door Newton, onze gids voor de komende dagen. Hij brengt ons naar het hotel en staat ons de volgende ochtend ook in alle vroegte op te wachten, met een smile van oor tot oor. Inclusief pauze is het een kleine vier uur rijden naar Amboseli National Park, waar we drie nachten zullen verblijven in Ol Tukai Lodge. Amboseli ligt in het zuidoosten van Kenia op de grens met Tanzania. Door haar ligging aan de voet van de imponerende Kilimanjaro behoort het tot de meest iconische natuurreservaten van Afrika. Divers bovendien, want meertjes met smeltwater (helaas ontstaan door de opwarming van de aarde), waarin flamingo’s foerageren, worden afgewisseld door droge vlaktes en moerassen waar dagelijks olifanten komen grazen. We lunchen er en genieten van een Amarula aan het zwembad. Vervolgens is het tijd voor onze ‘purpose of visit’ en de eerste safari is direct een succes. We zien drie cheeta's die druk in de weer zijn met een vers gevangen springbokje. Even verderop twee cheeta's direct langs de weg die zich eveneens tegoed doen aan een springbok. Later die middag zien we hoe gieren en arenden vechten om de restanten. De dagen erna verlopen eigenlijk allen spectaculair, met dagelijks jagende katten en ander wild in uiteenlopende situaties. De enorme kudde olifanten die richting het moeras komt lopen, met de Kilimanjaro stijlvol op de achtergrond, levert uiteindelijk een van mijn favoriete foto’s op. Voor mij als fotograaf is het stoffige van de vlaktes een waar genot. Newton weet ons ook voortdurend op het juiste moment op de juiste plek te krijgen, wat een topper!

Net als in de film
Omdat we pas aan het einde van de ochtend naar de Masai Mara vertrekken, gaan we de laatste ochtend in Amboseli nog een paar uur op safari. Het eerste half uur genieten we van de sunrise, als de eerste zonnestralen de vlaktes bespelen. Dan stuiten we op een groep leeuwen, met jonkies van enkele maanden oud. Geweldig om te zien hoe ze samen ontwaken. In de verte komt een kudde olifanten aan, gespannen wachten we op wat komen gaat. Een kwartier later wanen we ons in een documentaire van National Geographic; toeterende olifanten jagen de leeuwen de stuipen op het lijft en snel maken zij zich dan ook uit de voeten. Een van de welpjes rent op enig moment de verkeerde kant op, verstopt zich in het gras en moet vrezen voor zijn leven. Als een boze olifant namelijk de kans krijgt...Gelukkig loopt dit echter goed af.

Masai Mara
We ontbijten daarna met uitzicht over de vlaktes met voorbijtrekkend wild, voordat we met de koffers richting vliegveldje gaan. Daar nemen we afscheid van Newton, wat een lol hebben we gehad en wat hebben we veel mogen zien. Nu op naar het meest bekende natuurreservaat van het land, de Masai Mara. Tezamen met het Tanzaniaanse Sergengeti National Park vormt Masai Mara het meest diverse en spectaculaire ecosysteem in Afrika. We hopen hier de grote trek (The Great Migration) te zien. De eerste dagen verblijven we in de beroemde ‘Triangle’, een van de beste plekken om de migratie te zien, bij Governors Camp. Dit is een exclusief tentenkamp, alle kamers zijn onder canvas met de gemakken van een luxe hotel. Elke tent heeft zijn eigen ensuite badkamer en 's avonds wordt er een heerlijk diner bij kaarslicht geserveerd in het centrale deel. Door een ranger word je aansluitend terug naar je tent geleid om te voorkomen dat je zelf op de menukaart belandt.

Wederom vallen we met onze neus in de boter, want we rijden direct naar een moeder cheeta met twee jongen die daar in buurt zijn gezien. Recht voor onze neus gaat ze voor een kill, maar ze mist. Dan haasten we ons naar een groep leeuwen, waarvan een vrouwtje met een baviaan in haar bek rondloopt. Een mannetje zit achter haar aan, hij heeft ook wel trek in een snackje. Damn, wat een actie alweer zo snel na aankomst! In de loop van de middag gaan we op pad met onze ranger. We bezoeken o.a. een leeuwenfamilie (de Marsh Pride is bekend van o.a. BBC documentaires, red.) en gaan voor het eerst richting de rivier, hopende op een oversteek van een kudde gnoes of zebra’s. Echter, no luck today...

Nachtelijke bezoekers
De eerste avond in onze tent worden we eerst gewekt door een nijlpaard dat naast onze tent staat te grazen. Enkele uren later horen we wat geluid voor onze tent, van kwaad tot erger. Ik kruip op mijn knieën naar de ingang en doe de rits een stukje omhoog zodat ik er onderdoor kan kijken. Op een paar meter afstand staat een olifant het boompje voor onze tent op te peuzelen, wow… die is vanuit mijn kikkerperspectief gezien echt reusachtig!

De volgende twee dagen gaan we fulltime op safari. We verbazen ons telkens weer over onze ranger, die over een zesde zintuig lijkt te beschikken. We noemen hem daarom ‘Eagle-eyes’. We zien o.a. een luipaard met jong, maar ook een cheeta die haar twee cups leert jagen met een jong springbokje als prooi. Bij de Mara rivier wordt het drukker en drukker, maar de gnoes durven helaas de oversteek niet te maken. Dit tot teleurstelling van de tientallen jeeps die er staan te wachten.

Stampede
Wanneer onze laatste ochtend als gast van Governors Camp aanbreekt, begeven we ons na overleg met Eagle-eyes richting de rivier. We hopen toch echt een crossing (oversteek) mee te maken. Onderweg passeert een flinke kudde gnoes in gezwinde draf. Eagle-eyes vertelt dat zij waarschijnlijk op weg zijn naar een andere oversteekplaats. We besluiten hun voorbeeld te volgen. Daar aangekomen wachten we een kwartier. Ik begin nerveus te worden…Komen ze wel? “Give it time”, stelt hij me gerust. Plotseling komt het getrappel en ‘gemoe’ steeds dichterbij, totdat wij (en een andere jeep) omsingeld worden door honderden gnoes die zich recht voor ons in de rivier storten. Ze tuimelen over elkaar heen, om zo snel mogelijk de overkant te bereiken. Wow, wat een intens heftige ervaring om letterlijk middenin een van de grootste natuurspektakels te staan. Tijdsbesef is er op dergelijke momenten nauwelijks. Ik denk dat het al met al een kwartier duurt. Terwijl we de laatste gnoes aan de overkant aan de horizon zien verdwijnen, komt er een jeep aanrijden. Naast de ranger zit de beroemde documentairemaker Sir Jonathan Scott. “I guess, we just missed it", stelt hij wat beduusd. “Yes, you did…”

Leeuwen, luipaarden en cheeta's
Aan het einde van de ochtend worden we naar de gate gereden, waar de jeep van ons volgende kamp ‘Karen Blixen’ op ons staat te wachten. Dit kamp ligt in een soort privéconcessie, Mara North. Hier liggen meerdere kampen die gebruikmaken van dit park, met als grote voordeel dat je hier eigenlijk overal off-road mag. We checken in en genieten aan de rivier van de lunch. De tenten, met ook weer uitzicht op de rivier en het zwembad, liggen er prachtig bij. Hier kunnen we het wel weer drie dagen volhouden. De Mara North wisselt mooie savannes af met heuvelachtig terrein. De safari’s zijn hier top. Elke dag zien we leeuwen, luipaarden en cheeta’s, los van al het andere moois. Twee spots wil ik er nog even uitlichten. Als eerste de hereniging van moeder luipaard met haar jong, nadat ze op jacht is geweest. Wij waren best een tijdje opzoek geweest naar het jong. Eenmaal gelokaliseerd was het een cadeautje dat uiteindelijk ook de moeder kwam opdagen.

The Hunt
Het absolute hoogtepunt moest echter nog volgen. Vroeg in de ochtend trokken we eropuit, toen we al snel twee cheeta's zagen die samen op pad waren. Na ze een tijdje geobserveerd te hebben, werden we verrast met een ontbijtje midden op de savanne, ronduit schitterend. De chef stond daar met zijn koksmuts op, in het Afrikaanse landschap, onze eitjes te bakken. Na deze verwennerij snel terug naar het gebied waar we de cheeta’s hadden gezien. We treffen ze niet aan, maar wel een Martial Eagle die een jonge springbok heeft gevangen. Ah, daar zijn de cheeta’s weer. We volgen ze een tijdje, want ze zijn duidelijk op zoek naar een prooi. Dan zien we in de verte een kudde topi’s (een wat grotere antilopen soort). Snel rijden we om de groep heen en positioneren ons in de looprichting van de cheeta’s. Stapje voor stapje sluipen ze dichterbij, alvorens ze ineens hun sprint inzetten richting een paar antilopen die in het gras zitten. Deze springen op en ze komen recht op ons afrennen. De cheeta springt en heeft er een te pakken op een meter of dertig van ons. Omdat de prooi aan de grote kant is, en de andere cheeta druk is met andere topi’s, gaat het gevecht recht voor onze neus nog een paar minuten door. De adrenaline giert wederom door ons lijf! Dan is het klaar… De ene cheeta zit uit te hijgen, terwijl de andere zich bij hem voegt. Als ze op adem zijn gekomen, beginnen ze aan hun feestmaaltje. Voor ons was het aanschouwen ervan zelfs een nog groter feest, ze moesten eens weten...Voldaan en bevoorrecht keren we terug. Kenia, wat was je geweldig. We will be back!

Streamer: “Terwijl we de laatste gnoes aan horizon zien verdwijnen komt de beroemde documentairemaker Sir Jonathan Scott nét te laat aanrijden.”

Streamer: “Na een tijdje cheeta's te hebben geobserveerd, worden we verrast met een ontbijtje midden op de savanne.”