Mijn eerste wandelsafari, in Zambia, kan ik me nog goed herinneren. Het was een waanzinnige ervaring, en ik kan niet wachten die nu in Botswana te herhalen!
Onze gids, Kops, stapt uit de auto en wij volgen zijn voorbeeld. Hij bereidt zichzelf en ons voor op wat komen gaat. Achter hem blijven, in een rijtje achter elkaar lopen, zijn instructies opvolgen. Het gebruik van zijn geweer; die hij liever alleen als wandelstok gebruikt. Hij lacht, maar zijn stem heeft een serieuze ondertoon.
Te voet op pad
We vertrekken en lopen van de auto weg. Kops zet zijn zintuigen in om de omgeving in de gaten te houden en waakt zo over onze veiligheid. Die eerste meters voel ik me gespannen; wat ben je nietig en kwetsbaar in het rijk van de dieren. Ik richt me met name op Kops en blijf strak in zijn voetsporen. Langzamerhand begin ik te ontspannen en krijg ik meer oog voor de natuur om me heen. Af en toe stoppen we om te luisteren en kijken. We hebben oog voor de kleine flora en fauna. Uitwerpselen, sporen en kleine dieren. Groter wild zie ik alleen in de verte.
Rode luchten en witte sneeuw
De wandeling sluiten we af met een drankje. Hiervoor zoekt onze gids een mooie plek uit. We rijden een stukje met de auto, naar een open vlakte nabij water. Terwijl ik rode lechwe rustig zie grazen, geniet ik van mijn glas Amarula en de beginnende zonsondergang. Ondertussen knabbel ik op biltong en nootjes.
De lucht kleurt roder en het begint te schemeren. En ondertussen… Lijkt het te gaan sneeuwen!
Reusachtig kleine natuur
Als ik beter kijk, zie ik dat het tienduizenden vliegende termieten zijn. Na ongeveer een jaar groeien is de tijd rijp en zijn alle omstandigheden op hun best. De termieten zijn groot genoeg en hebben vleugels. Vanuit diepere lagen zijn ze verder naar boven gekropen en de bovenlaag is door de miezerregen zachter geworden: tijd om uit te vliegen! Dit doen ze dan ook in gigantische aantallen. De één vliegt kort; de ander verder. Eenmaal op de grond verliezen ze direct hun vleugels en is de plaats om een nieuwe kolonie te beginnen bepaald.
Onze gids is laaiend enthousiast en gebaart ons op de grond te komen zitten. Nippend aan mijn drankje aanschouw ik dit bijzondere natuurverschijnsel. Op de grond rondom mij zie ik vleugels liggen en overal vliegen de termieten. Ik voel me als een bruid die door het gangpad loopt en een regen van rijst over zich krijgt. Wat een bijzondere ervaring; zo groots kan de kleine natuur zijn!
Onder de indruk en vol enthousiaste verhalen keer ik terug in het kamp. Bij het kampvuur vertel in de andere gasten over mijn belevenissen. Een beetje jaloers zijn ze wel…!
