Klooster Lorsch, Werelderfgoed

De abdij en de archeologische resten van het nabijgelegen klooster Altenmünster in Lorsch tonen het ontwaken van de geest van de vroege en hoge middeleeuwen in het westen. De abdij vormt samen met zijn monumentale entree – de beroemde ‘Torhall’ – een van de zeldzame architectonische overblijfselen van de Karolingische tijd. De sculpturen en schilderijen uit deze periode zijn nog steeds in opmerkelijk goede staat. De abdij is gesticht rond 760-764 en werd de begraafplaats van de koningen van het Oost-Karolingische Rijk, te beginnen met de dood van Lodewijk de Duitser in 876. Het klooster bloeide gedurende de 11e eeuw, maar werd in 1090 verwoest door brand. In de 12e eeuw werd het uitgebreid herbouwd. Nadat Lorsch was opgenomen in het keurvorstendom Mainz (1232), verloor het een groot deel van zijn privileges. De benedictijnen werden vervangen door cisterciënzers en later door norbertijnen. Bovendien moest de kerk na de zoveelste brand worden gerestaureerd en aangepast aan de veranderende liturgische behoeften. Het roemrijke Karolingische establishment ging langzaam achteruit onder invloed van de grillen van politiek en oorlog: Lorsch werd in 1461 bij de Palts gevoegd, keerde in 1623 terug naar Mainz en werd in 1803 opgenomen in het keurvorstendom Hessen. Het kloosterleven eindigde na de protestantse hervorming van de Pfalz in 1556. De resten van het klooster behoren tot de belangrijkste overblijfselen van pre-romaanse bouwkunst in Duitsland.