Mensen erbij betrekken wordt gewaardeerd

Al ruim 10 jaar is Ellen Pijpers met veel plezier reisbegeleider bij Senior Vakantie Plan. Een carrière die eigenlijk bij toeval van de grond kwam door haar verpleegkundige achtergrond.

“In 2011 was ik manager spoedeisende hulp in Bussum. Een bevriende verpleegkundige die oorspronkelijk een reis van Senior Vakantie Plan zou begeleiden, was op het laatste moment verhinderd en vroeg of het mij leuk leek om voor haar in te vallen. Nou, dat wilde ik wel!” Het bleek een gouden zet. “Ik heb er eigenlijk geen moment spijt van gehad”, gaat Ellen verder. “Van tevoren weet je natuurlijk niet zo goed wat je ervan moet verwachten, maar ik merkte al vrij snel dat het totaalplaatje me ontzettend aansprak. Diepgaande gesprekken voeren met mensen en het aanhoren van bijzondere levensverhalen ontroerde me. Maar even later zat je ook gewoon gezellig de dag door te nemen. Het werkte aanstekelijk.”

Tijdens vakanties wordt er ook veel gelachen. “Samen met collega reisbegeleider Jan heb ik tot twee keer toe een reis begeleid in het Portugese Quarteira. Deze vakantie viel beide keren vroeg in het voorjaar, waardoor we de traditionele ‘grappen en grollen dag’ 1 april hier ook beleefden. Dit konden we natuurlijk niet onopgemerkt voorbij laten gaan, zo vonden wij. De eerste keer hadden we bedacht een ‘ballontocht’ te verloten, tocht ja en geen vaart. ‘s Nachts heb ik 30 ballonnen opgeblazen en op elke ballon groot ‘1 april’ geschreven. De uiteindelijke winnaar kreeg de ballonnen op het strand overhandigd en kon er gelukkig wel om lachen. De tweede keer hadden we een ‘mobiele dolfijnenshow’ georganiseerd, gewoon bij ons in het zwembad. Toen de deelnemers ons aan zagen komen lopen met een grote opblaasdolfijn voelden ze de bui al hangen. Tsja, zo flauw dat het grappig is!”

Vragen en verzoekjes die Ellen als reisbegeleider krijgt variëren van heel praktisch tot bijna diepzinnig. Het meest bijzondere verzoek staat haar echter nog helder voor de geest. “Een man had me verteld dat hij een Jaguar in zijn garage had staan. Die wilde hij gaan verkopen. Maar voordat hij hem definitief van de hand deed, wilde hij er zo graag nog een keertje in rijden. Zelf lukte hem dat niet meer en toen kwam hij met het verzoek of ik niet achter het stuur wilde kruipen! Ik voelde me vereerd, maar heb toch vriendelijk bedankt.” Een ander voorval had plaats in Schotland. “Als reisbegeleider neem je uiteraard ook af en toe even een momentje voor jezelf. Zo vond ik het in Schotland heerlijk om ‘s avonds een plaatselijke pub in te duiken. Toen ik net wilde vertrekken kwam er een man uit de groep naar me toe die graag mee wilde naar de pub. En zoals de Schotten dat zo mooi kunnen zeggen: He would not take no for an answer. De man liep wat moeilijk, maar eenmaal in de pub nam hij plaats achter de piano en begon swingend als een volwaardig ‘pianoman’ te spelen! De hele pub vond het geweldig en de huisband speelde vrolijk met hem mee. Later die week is de huisband op onze uitnodiging ook nog voor ons komen spelen in het hotel. Prachtig hoe zoiets dan tot stand kan komen.”

Om te stellen dat ze door de jaren heen gegroeid is in haar rol van reisbegeleider vindt ze lastig om over zichzelf te zeggen. “Uiteraard komt ervaring met de jaren en van iedere situatie leer je weer. Wat wel als een rode draad door de jaren heenloopt, is dat het loont om zaken bespreekbaar te maken. Ook als het misschien wat minder leuk is. Betrek mensen erbij, dat wordt gewaardeerd. Ik durf daarnaast wel over mezelf te zeggen dat ik mensen als het ware kan ‘activeren’. Er wordt namelijk weleens gedaan of mensen op leeftijd ‘het’ niet meer hebben. Maar dit is een misvatting, je moet sommige mensen alleen wat activeren voordat ze ontdooien. Mooi om te zien hoe dat keer op keer weer lukt!”