April stelt zich ietwat schuchter aan ons voor. Hij is de komende dagen onze gids in het Welgevonden Game Reserve in Zuid-Afrika. Zijn persoonlijkheid is niet meteen te doorgronden; is hij gewoon bescheiden of eerder verlegen? Om het ijs te breken halen we een grapje met hem uit en stellen we een hoge eis: we willen een kill zien! April lacht en belooft zijn best te zullen doen voor ons.
Het summum van safari
Voor heel wat safariliefhebbers is getuige zijn van een kill het summum, de meest unieke en onvergetelijke ervaring. Het komt zelden voor en de natuur kunnen we niet beïnvloeden, maar we merken al snel dat een goede gids ons geluk wel een beetje in de hand kan werken. April kent de troepen leeuwen die hier leven en weet wanneer er eten op de plank moet komen. Volgens zijn berekeningen maken we deze avond kans. Zonder verder iets te zeggen speurt hij met zijn scherpe ogen de vlakte af. We helpen waar we kunnen met onze verrekijkers.
Een kudde zebra’s staat rustig te grazen. Om de beurt kijken ze ongeïnteresseerd in het rond. En dan ziet April ze, twee leeuwinnen… Ze liggen in het gras op de loer en houden hun blik op de zebra’s gericht. Fluisterend licht April toe wat er zich voor onze ogen afspeelt; de leeuwen wachten geduldig tot de zebra’s in beweging komen en focussen zich dan op de zwakste, die zich alleen achteraan zal bevinden. Ze zullen dan samenwerken om de zebra op de grond te krijgen, om vervolgens het karkas te verstoppen en hun pasgeboren welpen naar het feestmaal te brengen. Een indrukwekkende analyse van het schouwspel dat zich voor onze ogen afspeelt.
Recht op de vijand af
Wanneer de zebra’s in beweging komen verstijven we. Gaat het nu echt gebeuren? Met open mond staren we van de leeuwen naar de zebra’s en terug. Pas als ze recht op hun vijand aflopen merken de zebra’s de leeuwen op. Er volgt een combinatie van gehinnik en gebalk waarmee de zebra’s elkaar waarschuwen, maar vreemd genoeg lijken ze niet geïntimideerd te zijn. April legt uit dat zebra’s geen al te best geheugen hebben en ‘vergeten’ dat zij een mooie prooi zijn voor leeuwen. Pas op het moment dat de leeuwen toeslaan, herinneren ze zich weer dat ze moeten lopen voor hun leven. Bizar. We voelen nu al medelijden met de zebra die straks uitgekozen zal worden.
Het grootste deel van de kudde verdwijnt langzaam uit het zicht. Op amper dertig meter bij ons voertuig vandaan sluipt één van de leeuwinnen dicht tegen de grond naar de achterblijvende zebra toe. Soms zien we het puntje van haar staart, maar verder lijkt ze in het gras te zijn opgegaan. De andere leeuwin tracht de zebra af te leiden. De spanning grijpt ons naar de keel. En dan gebeurt het: vanuit haar sluipende positie trekt de leeuwin een sprint tot bij de zebra, die nu het gevaar ziet en het op een lopen zet. De leeuwin vliegt met een grote sprong tot op de rug van de zebra en… krijgt een ongezien harde trap tegen haar kaak! De zebra weet te ontkomen. “Exactly like I predicted”, zegt April. En inderdaad, hij had tien minuten eerder al aangegeven dat de leeuwinnen niet goed samenwerkten en dat ze er niet in zouden slagen hun prooi op de grond te krijgen. Ongelooflijk, wat een kennis. Dat is de kracht van een goede gids!
