Uitwaaien op Ameland

”Wat is daar nou zo leuk aan?” Het is een vraag die me vaak gesteld wordt als ik zeg dat ik reizen voor Senior Vakantie Plan begeleid. Een aantal woorden schieten me dan in willekeurige volgorde te binnen: gezellig, interessant, groepsgebeuren, zelfstandig. Woorden die op het oog weinig met elkaar te maken hebben, maar aan de hand van een reis die ik recent begeleidde probeer ik de samenhang toe te lichten.

Ik neem u mee naar december jl. toen de bestemming Ameland was. Iedereen arriveerde met de taxi in Holwert, waar de boot vertrekt. Voor sommigen een eind rijden, maar er stond een heerlijke lunch klaar in het restaurant bij de haven. Zittend aan een grote tafel leer je elkaar direct al een beetje kennen. Daarna op de boot even ‘kerst-winter-wind gevangen’. Vanaf de veerboot zien we al zeehondjes en door de bochtige vaarroute ook af en toe al onze standplaats Nes.

De taxi’s staan keurig klaar op de strekdam en eenmaal in het hotel pakt iedereen een snuffelmomentje. De kamers bekijken, uitpakken, de sfeer snuiven, “waar ben ik?” en daarna een gezellig samenzijn rondom de open haard in het restaurant. We nemen het programma door en al snel dienen de verzoekjes ter invulling van de vrije tijd zich aan, die we uiteraard zo goed mogelijk inpassen. Een wandeling leert ons dat de term ‘uitwaaien’ hier uitgevonden lijkt te zijn, maar gelukkig fungeerden de duinen als ons natuurlijke windscherm. Terug ‘vlogen’ we met de wind in de rug over het strand, maar niet zonder een niet voorspeld buitje op ons hoofd. Een ideaal moment om aan te schuiven in een knus strandrestaurantje voor een hete chocolademelk (met slagroom). In de kerstperiode, met de kerstboom en de knusse omgeving geeft dit altijd een extra bijzonder gevoel.

Het verrassende excursieprogramma varieerde van de plaatselijke bierbrouwerij en een strandrit naar het oosten van Ameland tot een bezoekje aan het dorpje Nes en een kijkje in het Natuurmuseum. Een joviale krokettenproducent leerde ons daarnaast de kunst van het ambachtelijk maken van deze lekkernij. Dankzij verhalenverteller Pieter Jan Borsch krijgen we inzage in de geschiedenis over Ameland, samen met ‘zijn’ Tineke. Daarnaast zijn er genoeg momenten om zelfstandig op pad te gaan. Soms tref ik, als niet zo vroeg-uit-bed-komende-slaapkop, iemand bij het ontbijt die al een frisse ochtendwandeling heeft gemaakt. Invulling geven aan vrije tijd bleek geen enkel probleem. Arm in arm gaan de deelnemers, die elkaar helemaal niet kenden, gezellig wandelen, waarbij ze elkaar bijstaan. Top, het gaat vanzelf met hier en daar een klein zetje van mij.

Last but not least, een speciale vermelding voor het culinaire gedeelte. Samen genieten van heerlijk eten werkt immers ook sfeer verhogend. Voor mijzelf als smulpaap bovendien een luxeprobleem, al die ontbijtkeuzes die ’s morgens, net wakker, al gemaakt mogen worden. De lunch paste de kok prima aan op onze wensen en activiteiten. ’s Avonds, na het aperitief, is het diner altijd weer een heerlijk rustpunt om de dag door te nemen. Voor je er erg in hebt, is het tijd voor een spelletje, een korte diapresentatie van foto’s van de afgelopen dagen of gewoon lekker op de eigen kamer van de krant of tv genieten. Ik ben bijna altijd de laatste die naar mijn kamer gaat. Gewoonweg heerlijk met een groep geweldige mensen, wanneer mag ik weer?