De ontdekking van planeet aarde

De blik op de aardbol vanuit de ruimte wakkerde bij astronaut André Kuipers het verlangen aan om bijzondere plekken op onze planeet te gaan ontdekken.

Mensen vragen me vaak of ik de aarde nog wel aantrekkelijk vind. Zij vragen zich af of de planeet voor mij alle charme heeft verloren, omdat ik er zo veel van heb gezien tijdens mijn ruimtemissies. Maar ondanks dat ik er maandenlang talloze keren omheen ben gevlogen, is juist het tegenovergestelde het geval.

De tijd van een astronaut aan boord van het internationale ruimtestation (ISS) is erg kostbaar, en het werkschema is uiteraard flink volgepland. Zodra ik wat vrije tijd had, bracht ik die het liefst door op de favoriete plek van iedere astronaut: in de Cupola. Deze uitkijkkoepel bevindt zich aan de onderkant van het ISS. Je kunt er optimaal genieten van de schoonheid van onze planeet. Rode woestijnen, turquoise zeeën, groene bergmeren: het uitzicht op de aarde vanuit de ruimte verveelt nooit! Het was best verleidelijk om er zelfs slaap voor op te offeren want in het ISS naar buiten kijken is ongelooflijk verslavend. Er waren zelfs momenten dat het Missie Controle Centrum in Houston me belde om me eraan te herinneren dat ik voldoende nachtrust moest nemen.

Terwijl ik het voorrecht had om verschillende plaatsen op aarde vanuit de ruimte te bekijken, begon ik me af te vragen hoe deze plekken eruit zouden zien op de grond. Het uitzicht in de kosmos voedde mijn reislust en mijn bucketlist werd alleen maar langer naarmate ik meer naar buiten keek. Het gebrek aan natuur in de ruimte speelde daarbij ook een rol.

Een astronaut brengt dagen, weken en soms maanden door in een volledig kunstmatige omgeving. Het klinkt misschien vreemd om te zeggen, maar het moeilijkst van het verblijf aan boord van het ISS was daarom niet zozeer het gemis van mijn familie en vrienden. Ik sprak hen dagelijks en eens per week konden we elkaar zelfs zien via een tweezijdig videogesprek. Het meest lastig vond ik het gebrek aan een natuurlijke omgeving. Wij kunnen daarboven niet even een raampje openzetten om de vogels te horen fluiten of een wandeling te maken om frisse boslucht op te snuiven.

In de ruimte realiseerde ik me meer dan ooit hoe groot de rol is die de natuur in ons dagelijks leven speelt. En dus, met een beetje creativiteit en de beperkte middelen die we hadden, hebben we in het ISS onze eigen ‘natuur’ gecreëerd. Een collega maakte van groene verpakkingslinten een onderwaterbos van zeewier, waar we doorheen zweefden als zeeleeuwen. Een andere collega stuurde me een bestand met vogelgeluiden, waar ik meer van heb genoten dan ik me had kunnen voorstellen. Daardoor besefte ik dat niets de natuur hier op aarde kan evenaren.

Zodra ik na mijn eerste ruimtemissie de kans kreeg om op reis te gaan, bezocht ik de plek die ik het allermooist vond vanuit de ruimte: de turquoise wateren rond de Bahama’s. En met iedere ontdekking die ik doe, wordt mijn nieuwsgierigheid verder aangewakkerd. Dus sinds mijn terugkeer uit de ruimte is mijn reisbucketlist alleen maar langer geworden. Ik hoop dat deze net zo eindeloos zal blijken te zijn als de eindeloze schoonheid van onze planeet.