Antarctica: het bijzondere en mystieke 7e continent. De plek van sneeuw, ijs, extreme kou, pinguïns, walvissen en prachtig witte uitgestrekte landschappen. Zo heb ik het mij al heel lang voorgesteld. Een plek welke altijd op ons verlanglijstje voorkwam, maar eigenlijk nooit op de eerste plaats leek te komen. Ik had thuis een moeder van 93 en ik durfde deze reis zodoende nog niet te maken. Vorig jaar is er verandering in deze situatie gekomen en konden wij onze droomreis nu onbezorgd alsnog gaan maken.
“Wat willen jullie graag zien?”, was de eerste vraag die onze reisagent Robert ons stelde toen wij onze reis gingen boeken bij ExperienceTravel. Op basis van onze wensen kwamen we al heel gauw op de reis van Ushuaia via de Falklands naar South Georgia en dan door naar Antarctica. En aangezien we via Buenos Aires vlogen, besloten we El Calafate - Perito Moreno gelijk maar aan onze reis toe te voegen.
En zo geschiedde het dat onze droomreis van start ging in Buenos Aires, de stad van de Argentijnse tango, de paarden polo sport en tal van inspirerende bezienswaardigheden. Een grote stad bovendien met 17 miljoen inwoners en in januari hoge temperaturen tussen de 30 en 35 graden. Wat ons het meest is bijgebleven is een spetterende tango show waarin met name enkele oudere heren hun ziel en zaligheid in de dans legden. Ik maakte me een voorstelling hoe dit ‘vroeger’ moet zijn geweest. In mijn gedachte zag ik een rokerige bar met opzwepende, sensuele muziek voor mij ergens aan het begin van de 20e eeuw. Eenmaal terug bij ons verblijf, Hacienda Estancia de Sofia, werden we getrakteerd op een polo wedstrijd. Een privé polo wedstrijd wel te verstaan, want we waren op dat moment hun enige gasten. Spannend en zeer speciaal om eens mee te maken.
We continueerden onze reis en belandden in El Calafate. Een pittoresk wintersport stadje in de zon, de toegangspoort tot Los Glaciares National Park en natuurlijk de adembenemende Perito Moreno gletsjer. Een bezoek aan het Glaciarium gaf ons inzicht in het ontstaan van de ijswereld rondom. Ook waagden wij ons er aan een wandeltocht van anderhalf uur. Aangezien wij nog een redelijk goede conditie hebben en beiden nog geen 65 zijn (mijn man nog net niet trouwens) is de wandeltocht op de onregelmatige gletsjer, met klimijzers onder de voeten, zeker een must. Onder begeleiding van twee ervaren gidsen bewonderen wij deze rots van samengepakt blauw ijs van heel dichtbij en aan het einde van de wandeling langs spleten en stroompjes krijgen we nog een glaasje whiskey met klontjes ijs van misschien wel een miljoen jaar oud!
Na dit opwarmertje is het tijd voor het eigenlijke doel van deze reis: de expeditie cruise van 21 dagen naar onder andere het 7e continent aan boord van de m/v Plancius, geregistreerd in Vlissingen trouwens. Vertrekpunt van deze spannende reis is Ushuaia in Vuurland, oorspronkelijk gebouwd als gevangenis, dicht bij het Nationaal Park Tierra del Fuego aan het Beaglekanaal. Voor vertrek kopen we nog snel wat souvenirtjes voor de kinderen en onze kleinzoon, want hierna gaan we naar een wereld met hopelijk heel veel dieren en waar we zeker geen winkels meer tegenkomen.
Vertrek uit Ushuaia, een schip vol gelijkgestemde mensen, die allen een eigen reden hebben om deze reis te maken. Aan boord een groep Duitse en Zwitserse foto fanaten, een kleine groep uit Engeland en ook uit Amerika en dan nog iets meer dan 10 Nederlanders, in totaal 116 passagiers.
Eerst twee dagen varen naar de Falkland Eilanden, een echte Engelse kolonie helemaal aan de andere kant van de wereld. Onze eerste pinguïns zien wij niet op ijs, maar gewoon in het groene gras en daarna op een hagelwit strand. Wat het meeste indruk op ons heeft gemaakt is de landing op Saunders Island waar we Gentoo (ezels) pinguïns, rockhopper pinguïns (zuidelijke rotsspringers), imperial shags (keizeraalscholvers) en albatrossen van heel dicht bij hebben gezien. Een hele grote broed kolonie op de rotsen hoog boven het water, alleen bereikbaar via smalle maar goed begaanbare paadjes, waar we bijna vier uur van hebben mogen genieten. Het is hier een drukte van belang, maar alles duldt elkaar en het is alsof we luisteren naar een symfonie van de natuur.
We varen verder, twee zeedagen, naar South Georgia, en genieten van mooie zonnige dagen op zee met alleen zeevogels die regelmatig rond het schip vliegen. Natuurlijk een genot voor de “vogelaars” op het schip. Ondertussen moeten we allemaal onze cameratassen, jassen en broeken helemaal schoon zuigen, vooral het klittenband, om te voorkomen dat we zaden etc. overbrengen van de ene eilandengroep naar de andere. De dames aan boord zijn dan ook hoogst verbaasd hoe goed alle mannen met een stofzuiger om kunnen gaan, “dat doen ze thuis namelijk nooit”.
Onze eerste aanblik van South Georgia is eigenlijk alles wat ik in mijn hoofd had: blauwe lucht, een groen rotsachtig eiland met op de achtergrond de majestueuze, met sneeuw bedekte bergen, pinguïns en zeehonden springend en spelend in de branding. De meeste passagiers staan dan ook op het dek te genieten van onze aankomst hier in South Georgia. Wat een bijzondere dag, waarin we van de ene verbazing in de andere vallen. Op het strand van Salisbury Plains is het ontzettend druk met overal koningspinguïns en ook heel veel pelsrobben (vooral jonge), en het is er een herrie van jewelste. De koningspinguïns zijn in verschillende stadia van groei. De enige omschrijving die ik kan bedenken is dikke bruine waggelende bontjassen. Andere jonkies lijken al op de ouders, maar wel met witte kragen of sjaals om. Dit zijn hun donsveren die ze nog kwijt moeten raken. Dit proces is in volle gang, gezien de vele veertjes die in het water drijven. De jonge pelsrobben zijn erg luidruchtig en speels, want ze proberen elkaar de hele tijd uit te dagen. Enkele waaghalzen wagen zelfs een poging bij ons en komen met veel bravoure op ons af. Op het moment dat wij onze handen boven het hoofd houden, blijken we toch te groot en druipen ze af. Aan het eind van het strand achter hoge grassen komen we bij de op één na grootste broed kolonie van koningspinguïns. Overal waar we kijken zien we zwart, wit, geel en oranje flitsen van kleur en het geluid van een drukke stad volop in bedrijf. En wij staan aan de rand en mogen dit mee beleven. We komen oren en ogen tekort om alles in ons op te nemen. Een zeer onwerkelijke, maar enorm fascinerende ervaring.
Langzaam maar zeker begint de zee mist op te trekken en zien we steeds meer van de omgeving waar we nu zitten..... Prachtige met sneeuw bedekte bergen, gletsjers met blauwachtige voorkanten, en drijvend zee ijs, en niet zoʼn beetje ook. We varen nog een paar uur langs grote ijsbergen en ijsschotsen. We zijn nu echt in een wereld van sneeuw en ijs terechtgekomen, een bijzondere en prachtige wereld. Rondom zien we ook nog schotsen waarop groepjes pinguïns zich vermaken, rondlopen of slidings maken, zo grappig om te zien! Dan moeten we nog door wat dichter pakijs om op onze bestemming Brown Bluff te komen. De kapitein is nu echt in zijn element, een stukje ijsbreker zijn. Hij vaart deze wateren al 17 jaar en gelukkig weet hij wat dit schip kan. Voor ons is dit echter nieuw en natuurlijk een waar spektakel. Zeker nu het zonnetje zich ook uitgebreid laat zien.
Om 2 uur komen we aan op Paulet Island en Brown Bluff en als je op het dek staat komt er een vrij doordringende lucht je tegemoet, woh, woh, stinky winky! Gentoo (ezelspinguïns) en Adélie pinguïns broeden hier in grote getalen. Wat we te zien krijgen hier doet je gelijk de geur vergeten en in lachen uitbarsten. De Adélie pinguïns zijn werkelijk de domste en grappigste pinguïns die je ooit zult zien! De volwassen dieren hebben een zwart koppie en prachtige blauwe ogen en hun jonkies zijn grijze pluizenbollen, maar zo druk en onhandig…Beslist lachwekkend, ik kan niet anders zeggen. Ze rennen alle kanten op, een beetje ADHD, en dan donderen ze net zo hard weer om en zitten ze vervolgens ook onder de poep, vandaar de lucht! We hebben deze drukte een tijdje gadegeslagen en als je hier niet vrolijk van wordt dan weet ik het niet.
Dit seizoen is er heel veel krill (het favoriete voedsel van walvissen), dus zijn deze hier ook in grote getale en hebben we veel kans om ze te zien. Nou, nou, dat hebben we geweten ook! Op een gegeven moment zagen we echt denk ik tussen de 30 en 40 bultruggen in groepen van 3 of 4 en sommige wel meer op verschillende afstanden rond het schip! Daar een blow, daar een paar ruggen met vinnen, daar een open bek met een grote hap krill en nog verderop een stuk of drie karakteristieke flukes (staarten)! Het was dan ook een drukte van belang op alle buitendekken en iedereen had een plekje gevonden om dit alles goed te bekijken, fotograferen of te filmen. Ik ben dus in 2 uur deze dag ruim aan mijn trekken gekomen wat walvissen betreft!
Tijdens de lunch varen we verder naar onze laatste stop op South Shetland Archipel en Half Moon Bay. Het eiland in de vorm van een halve maan is maar 2 kilometer lang. Het is een redelijk beschutte baai en dit is dan onze allerlaatste landing met de zodiacʼs. Hier kunnen we een kolonie van Kin Band Pinguïns verwachten, en ook nog Ezelʼs Pinguïns maar in mindere mate. Eenmaal aan land is er weer een met stenen bezaaide route uitgestippeld langs een heuvel naar het strand aan de andere kant. Nu hebben we eindelijk op onze laatste landing dan echt Antarctica weer, wind, bewolking en natte sneeuw (hagel), dus komen onze regenkleding, handschoen en mutsen goed van pas! De Chinband Pinguïns zijn ook heel rumoerig want het klinkt alsof ze constant met elkaar in gesprek of discussie zijn. De jonge dieren zijn hier ook al wat groter dan wat we tot nu toe hebben gezien. Ze nesten nogal hoog dus ze komen regelmatig al hobbelend en hoppend naar beneden om dan toch weer naar boven te gaan. Het valt een beetje tegen om met deze hagel rustig te gaan zitten om de Kinband gade te slaan. We hadden gehoopt op een mooie prachtige dag als afscheid, maar hebben een waardig Antarctisch afscheid gekregen.
Laat in de middag varen we weg bij de South Shetlands en na nog anderhalf uur langs de eilanden te varen, draaien we nu echt de Drake Passage op. We hebben inmiddels begrepen dat het niet Drake Lake wordt en zien ook de witte zakjes weer verschijnen in de railing..... De golven worden wat groter, dus de Drake maakt zijn naam waar! Het is weer dronken lopen geblazen!
De wind is behoorlijk aangetrokken en de lucht is prachtig mooi, maar wel dreigend! We hebben bij vertrek niet zo veel meegekregen van het Beagle Kanaal, want we waren ons toen aan het installeren en het schip aan het verkennen, veiligheidsinstructies etc. Nu kunnen we dus alsnog genieten van de vaart door dit brede kanaal. Gedurende de middag zien we nog dolfijnen die ons begroeten en stukken met ons meezwemmen! Ze schieten van links naar rechts, achter en onder het schip door en wij lopen van links naar rechts op het bovendek om ze te fotograferen en te filmen. Zo komen we wel aan onze stappen voor vandaag. Na het eten blijven we nog kijken hoe de kapitein ons heel netjes en veilig weer aan de kade legt onder het toeziend oog van de lokale loods. De reis is ten einde gekomen en ons rest slechts het inpakken van onze spullen. Vanavond weer ‘gewoon’ naar bed, zonder te rollen en gelukkig ook weer eens zonder wekker.
We hebben nog onze fotoʼs, films en indrukken, herinneringen en verhalen in ons hoofd waar we zeker nog heel lang van kunnen nagenieten. De reis voldeed volledig aan onze verwachtingen en heeft deze zelfs op meerdere gebieden flink overtroffen. Voor ons absoluut ‘the trip of a lifetime’!
