Wat er zo mooi is aan Antarctica? En waarom u daar ooit naar toe moet? Ik zal u vertellen waarom Antarctica op ieders bucketlist moet staan. Al valt dat niet mee – Antarctica is zó mooi en zó puur dat het moeilijk is om dat te verwoorden. Het is een gevoel dat je krijgt en nooit meer kwijt raakt. Een ultieme ervaring die je voor altijd bij blijft.
1. Drake Passage
Voor mij is er maar één manier om naar Antarctica te reizen: per schip, door de Drake Passage. Twee dagen lang alleen maar zee om je heen en soms golven die tot over de brug van het schip komen. Twee dagen lang op weg zijn naar een bestemming die zo de moeite waard is dat ik vind dat je er ook echt moeite voor moet doen om er te komen. Twee dagen afzien, om vervolgens intens te genieten van een ultieme, pure bestemming. Om te genieten van het meest ongerepte stuk natuur op aarde, het zevende continent.
2. Eerste landing: Aitcho
Ik weet het nog goed, mijn eerste landing. Nog even twijfel bij de bemanning – de golfslag is hevig. Eerst de zodiac in en dan landen op Aitcho, één van de South Shetland eilanden op een halve dag varen van het Antarctisch Schiereiland. Ik ontmoet mijn eerste grote pinguïnkolonie; honderden kinbandpinguïns die ons heel even nieuwsgierig aankijken en vervolgens hun eigen gangetje weer gaan bij hun nest. Vreemd; dieren die geen vluchtgedrag vertonen. Dat was ik tot nog toe niet gewend. Een vriend had mij aangeraden om vooral rustig te gaan zitten op een rotsblok. “Wacht tot je medereizigers weglopen, heb een beetje geduld en dan komen de pinguïns vanzelf naar je toe”. Ik geniet in stilte en zet mijn camera hard aan het werk.
3. Voet aan land op Antarctica
Een van de mooiste momenten tijdens mijn reis was een landing op Neko Harbour. De met sneeuw bedekte landingsplek loopt behoorlijk stijl omhoog. Ezelspinguïns hebben moeite om hun weg naar boven te vinden; hun nest ligt bovenop de rotsen. En omdat ze allemaal dezelfde ‘weg’ nemen, is in de sneeuw een soort van gang ingesleten waarboven af en toe een pinguïnhoofd verschijnt. Neko Harbour is omringd door ijsbergen en gletsjers. Als één van de weinige passagiers zit ik op een sneeuwvrije rots. Ik luister naar de stilte en hoor het kraken van het ijs en het afkalven van ijsschotsen. Adembenemend mooi, en het moment wordt nog intenser als ik in de baai drie bultruggen voorbij zie cruisen…
4. Orka’s!
De expeditieleider maakt ons via de speaker wakker. “Snel, kom aan dek!” Orka’s gespot. Zo snel als ik kan hijs ik me in mijn ski-jas en -broek, trek mijn laarzen aan en ren naar het voordek. We varen door een schitterend landschap vol drijvende ijsschotsen, de één nog groter en hoger dan de ander. Samen met een handjevol andere passagiers staar ik in de verte. De expeditieleider is ook op het voordek en hij wijst me de plek waar hij voor het laatst de orka’s boven zag komen. Kijk daar, een klein beetje naar rechts. En ja hoor, na een paar tellen… wauw. Ik tel uiteindelijk zeven orka’s!
5. Antarctica: gewoon doen
Eenmaal thuis besef ik dat ik een enorme bofkont ben. Ik ben naar Antarctica geweest. De enige manier om te vertellen hoe mooi het is, is het delen van een paar van mijn ervaringen. En dan nog. In woorden is niet uit te drukken hoe puur Antarctica is. En ook mijn foto’s laten niet zien hoe mooi Antarctica werkelijk is. Ik heb daarom maar één advies: ga zelf naar Antarctica en laat je overdonderen door de adembenemende natuur die je nergens anders ter wereld zo intens ervaart.
