Al vele jaren ben ik geïnteresseerd in het leven en werk van Ernest Hemingway (1899-1961), de bekende Amerikaanse schrijver. Een tijdje geleden heb ik zijn Parijse jaren uitgebreid ervaren, en nu werd het tijd om zijn omzwervingen door Key West (USA), Havana en Ketchum (Sun Valley, USA) te beleven. Om me onder te dompelen in de omgeving waar Hemingway leefde, zijn inspiratie vandaan haalde, en zijn mooie verhalen opschreef.
Lang geleden las ik voor mijn middelbare school het boekje The Old Man and The Sea. Een prachtig verhaal over de strijd van een oude visser met een grote vis, maar ook over het leven in een Cubaans vissersdorp Cojimar, vlakbij Havana. Hemingway had hier zelf zijn boot de Pilar liggen en ging regelmatig met de vissers de zee op, en uiteraard daarna drinken in de plaatselijke kroeg. Sindsdien ben ik gegrepen door de verhalen van deze schrijver, en zijn spoor volgen op reis is één groot avontuur.
Key West, een stadje in de Verenigde Staten in Caribische sferen, lijkt Hemingway vergeten te zijn. De schrijver woonde er in de jaren dertig van de vorige eeuw. Toch gaven zijn huis en zijn stamkroeg, Sloppy Joe’s, me een goed gevoel over hoe zijn leven destijds moet zijn geweest. Het hoogtepunt is een rondleiding door een zeer enthousiaste gids die met passie vertelde over de schrijver, het huis, Key West uit die tijd, en die voortdurend de drieënvijftig ronddwalende katten te eten gaf.
Hoe anders dan Key West is Havana. In Havana beleef je nog de sfeer uit de tijd van Hemingway. De schrijver voer in die jaren dertig met zijn boot veelvuldig tussen Key West en deze stad. Hij viste er, en schreef er veel verhalen over. We dwaalden er heerlijk door de straten, genoten van livemuziek en bewonderden de oude Amerikaanse auto’s. Cuba heeft echte Zuid-Amerikaanse vibes. Op een van de dagen stonden het bekijken van Hemingway’s kamer in het hotel Ambos Mundos, een ochtend mojito drinken in La Bodeguita del Medio en een middag daiquiri proeven in La Floridita op het programma. Eigenlijk een dag zoals die er bij Hemingway ook uitzag.
Een van de indrukwekkendste dingen is het huis dat Hemingway bewoonde, net buiten Havana. Hij heeft er ruim twintig jaar geleefd, om het in 1959 te verlaten. Wanneer we rond het huis lopen is het bijna alsof hij er gisteren nog woonde. Zelfs zijn oude boot, de Pilar, ligt er nog. Het huis is goed onderhouden en bevat erg veel spullen, waaronder een paar duizend boeken en originele schilderijen die hij kreeg van schilders als Picasso. Heel leuk om het tabelletje op de muur in de badkamer te zien waar hij iedere ochtend zijn lengte en gewicht noteerde.
In een noordelijker deel van de Verenigde Staten kwamen we op een ander Hemingway spoor. Vanuit Chicago stapte ik op de metro naar Oak Park. Nu een buitenwijk, maar in de tijd van de geboorte van Hemingway nog een groene voorstad. In de metro werd ik aangesproken door een man die zag dat ik een foldertje van het plaatselijke Hemingway museum vast had. ‘Hey bro, who is that, Hemingway?’ Ik vertelde hem over de beroemde schrijver. ‘Whaw, you know all that? I don’t even know that, and I live in Oak Park!’ Vervolgens slofte hij een andere kant op, maar even later kwam hij toch terug. ‘But that actrice Hemingway, is she that guy’s family?’ Grappig dat hij dat dan weer wel wist. Toen ik hem dat bevestigde, liep hij zichtbaar tevreden weg.
Hemingway heeft vele jaren gejaagd, geschreven en vrienden gemaakt in Ketchum, Sun Valley (Idaho USA). In 1959 heeft hij er uiteindelijk een huis gekocht, waarin hij twee jaar later zou sterven. Naar deze bestemming keek ik het meeste uit. Net als Hemingway iets minder dan tachtig jaar geleden, hadden ook wij een kamer in het Sun Valley Resort. Hij schreef er het einde van zijn roman For Whom The Bell Tolls. Nadat het boek een groot succes werd, bleef Hemingway hier terugkomen. En wanneer je naar de omgeving kijkt begrijp ik dit heel goed. De Executive Concierge hoorde van onze Hemingway reis en vond dit zo leuk, dat ze ons zelf rondleidde in de suite. Ze regelde zelfs dat we het huis van Hemingway, dat op een privéterrein ligt, konden bezoeken. Verder wees ze ons op een herdenkingspunt vlakbij het resort, dat ons zelf nog niet was opgevallen. Bij het borstbeeld vonden we een mooi uitkijkpunt waar we rustig de omgeving in ons op konden nemen. Even een moment waarop we om ons heen konden kijken en beseften dat Hemingway hier in de vorige eeuw heeft rondgelopen.
Het bezoek aan dit memorial en ook zijn huis, de begraafplaats met zijn graf en de plaatselijke bibliotheek met een uitgebreide Hemingway collectie waren indrukwekkend en gaven me echt het gevoel heel dicht te zijn gekomen bij het doel van onze reis: ervaren hoe hij leefde, woonde, met zijn vrienden omging en inspiratie opdeed die hij omzette in boeken en verhalen.