Alle boeken die Frank als achtjarig jochie uit de bieb haalde, gingen over leeuwen, tijgers en luipaarden. Die passie voor wildlife en safari is hij nooit kwijtgeraakt. Maar hoe zijn we er eigenlijk op gekomen om per jeep, te paard of te voet op safari te gaan? Na meer dan dertig safari’s en vele jaren als reisexpert bij Thika Travel weet Frank één ding zeker: dit verhaal is het mooist uit de monden van de hoofdrolspelers zelf.
Wie ging als eerste op safari?
Het woord safari betekent “reis” in het Swahili. Wie de allereerste safari ondernam zullen we waarschijnlijk nooit weten – de verhalen lopen sterk uiteen. Was het de Britse officier Cornwallis Harris in 1836 die op sportsafari (lees: jacht) ging in Zuid-Afrika? Of toch Lord Randolph Churchill die in 1892 ging paardrijden in Zimbabwe? Wat vast staat is dat veel Europeanen op ontdekkingsreis gingen naar Afrika toen de kans zich aanbood.
Alles mee de bush in
Het was de Britse expat-elite in Kenia die safari een nieuwe betekenis gaf. In de jaren ’20 van de vorige eeuw werden zij overvallen door eenzaamheid, verveling en vrijheid. Op zoek naar afleiding in de afgelegen gebieden van Kenia ontstond, bij de anders zo keurige Britten, een lifestyle van uitbundige feesten, jachtpartijen, onderlinge intriges en andere nevenactiviteiten die het daglicht niet konden verdragen. Een losbandig en decadente leefwijze zoals wij nu zouden omschrijven als ‘Pleasure Island’ zorgde al snel voor de bijnaam the happy view settlers. Hun safari bestond uit een stoet van paard en wagen, begeleid door een leger Somaliërs die zorgde voor de inwendige mens. De complete huisraad ging mee de bush in, van het duurste porselein tot het beste tafelzilver. Bekende pioniers uit die tijd waren Denys Finch Hatton en Karen Blixen. Zij werden later gevolgd door Kuki Gallmann en Calvin Cottars.
Ken je klassiekers
Het is mijn gevleugelde uitspraak: ken je klassiekers. Als u ooit naar Afrika gaat, dan raad ik u aan ter voorbereiding enige klassiekers te lezen. Denk aan de film ‘Out of Africa’, naar het boek van Karen Blixen. Of ‘Ik droomde van Afrika’ van Kuki Gallmann. Deze boeken geven u een beeld van het ‘echte beleven’ tijdens een safari. Het zijn ongetwijfeld deze klassiekers die, samen met biologen en natuurfilmers zoals Jane Goodall, Dianne Fossey en Hugo van Lawick, de safari populair hebben gemaakt in het hedendaagse toerisme.
Safariverhalen uit eerste hand
Hoe mooi is het om de verhalen uit deze klassiekers rechtstreeks uit de monden te horen van de hoofdrolspelers zelf of de nazaten van deze safarifamilies? Zij zijn nog altijd actief in de bush en vertellen graag hun ervaringen van vroeger. Zo dineerde ik met de boerderijmanager van Kuki Gallmann, Colin Francomb. Hij vertelde mij het verhaal uit het boek van Kuki waarin haar zoon Emanuel na een beet van een zwarte mamba door hem naar het dichtstbijzijnde hospitaal werd gebracht. Helaas mocht het niet meer baten: Emanuel overleed aan deze slangenbeet. Bijzonder om dit verhaal uit eerste hand te horen!
Tot slot één van mijn mooiste ontmoetingen met een safarikarakter. Ik maakte in oktober 2014 kennis met mevrouw Bailey, weduwe van Christopher Bailey. Samen waren zij tientallen jaren gastheer en gastvrouw in Beho Beho in het Selous Game Reserve. Echte safarilegendes. Ik mocht samen met haar en haar excentrieke levensvriendin op safari en luisterde naar prachtige verhalen uit de zestiger jaren. Mevrouw Bailey vertelde mij met het zo welbekende prachtige Britse accent over haar vriendschap met de Engelse koningin die regelmatig naar ‘De Selous’ kwam. De quote die me het meest bij is gebleven: ‘My dear, in the early days we had to shoot for the pot every single day!’. Het geeft eens te meer aan dat het begrip ‘safari’ sinds het ontstaan enorm is veranderd en waarom dit mij nu na 25 jaar nog steeds niet verveelt.
