Al jaren kijk ik naar Nat Geo Wild. Prachtige beelden en prachtige beesten. Daarnaast heb ik een zoon die al jaren vraagt; “Wanneer gaan we?” Na lang aandringen spraken we af: volgend jaar gaan we!
Inmiddels anderhalf jaar later zijn we samen drie weken in Zuid-Afrika geweest en hebben we veel dingen gezien en ondernomen. Zo zijn we op verschillende safari’s geweest, hebben we een wijnproeverij gedaan in Stellenbosch en Robbeneiland bezocht. We genoten van de natuur, de cultuur en de culinaire tradities. Toch was er één activiteit die er echt uitsprong. De wandelsafari!
Het is kwart voor vier in de ochtend wanneer er op de deur van de kamer wordt geklopt. Tijd voor de wandelsafari. Niet echt een schappelijke tijd, maar we hebben er beide zin in. We voldoen aan het kledingvoorschrift (safari kleuren) en lopen richting het terras van de lodge. Hier staan de koffie en biscuits al klaar. Pas rond een uur of negen kunnen we weer eten, dus ondanks dat we bijna onze tanden breken nemen we toch maar een aantal van deze koekjes. Iets later worden we opgehaald door Mannie.
Eenmaal op de plek van de morning walk stappen we over in de safarijeep waarmee we op pad gaan. De rangers stellen zich voor (toevallig heten ze allebei Carlos) en we stellen ons voor aan de drie andere deelnemers. Een select gezelschap dus. De rangers bepalen elke dag zelf waar ze stoppen om te wandelen. Gedurende de nacht verplaatsen veel dieren zich, dus de informatie van gisteren is niet meer zo nauwkeurig. Kort wordt het programma doorgenomen en vervolgens beginnen we te rijden. We zien al gauw gnoes, maar wat nog veel indrukwekkender is, is dat de zon begint door te komen. De oranjegloed die zich over de savanne uitstrekt is precies zoals ik het me had voorgesteld. Mijn zoon Lars is al druk bezig met het maken van foto’s, terwijl ik rustig toekijk.
Voor zover ik het me herinner, stoppen we na ongeveer een half uurtje rijden. De rangers hebben een aantal buffels gezien, een mooi punt om onze morning walk te beginnen. We verlaten de jeep en krijgen instructies door. Niet praten! Wanneer we iets willen aangeven mag je fluiten of met je handen knippen. De rangers laden hun wapen, al hopen we allemaal dat ze deze niet hoeven te gebruiken. Gelukkig zijn ze zelden nodig. Carlos (die ene) vertelt ons op luchtige wijze dat rennen geen optie is; “only food runs”. Mochten we in de problemen komen dan gaan we bij elkaar staan en maken veel herrie, zo lijken we groot. We blijven staan, om aan te geven dat we niet bang zijn (ook al zouden we dat zeker wel zijn, maar de dieren gebruiken vaak schijnaanvallen).
Dan zetten we voorzichtig onze eerste stappen. Zelden was lopen zo spannend. Al snel vinden we een flinke hoop mest. Carlos (die andere) vraagt ons te raden van welk dier dit is. En het goede antwoord wordt gegeven; buffel. Dan checkt hij of het vers is, door met zijn wijsvinger in de mest te duwen en vervolgens zijn middelvinger in zijn mond te stoppen. Iedereen is in schok! Om er pas later lachend achter te komen dat deze Carlos vingervlug blijkt te zijn. Een goede ijsbreker.
We lopen in de richting van de buffels en de rangers leggen uit dat ze een open approach gebruiken. Buffels worden niet graag verrast en daarom benaderen we ze van voren, zonder beschutting van bomen of bosjes. Hoe dichterbij we komen, hoe spannender ik het vind. De buffels krijgen ons door en staan allemaal op. Dit is het teken voor ons om te stoppen. Dichterbij gaan we niet, al zijn we daar allemaal niet rouwig om. Ik schat dat er ongeveer honderd meter afstand is. Zo lopend, vanaf de grond lijken buffels een stuk groter dan vanuit de jeep of op Nat Geo Wild. Na een tijdje zijn de buffels gerust, wij zijn geen gevaar, en ze gaan weer rustig liggen.
We lopen verder richting het water, het is een droge tijd dus veel dieren zullen zich rond het water begeven. Dan, heeeeeel ver in de verte, zien de rangers leeuwen. Gelukkig niet te dichtbij. Hoe ze dit met hun blote oog zien is ongelofelijk. Ik pak mijn verrekijker en inderdaad, een aantal jonge leeuwen. Ze hebben zelfs een prooi, al is deze zelfs door mijn verrekijker nog moeilijk te zien. Lars maakt een foto en zoomt vervolgens nog verder in, en inderdaad, een gnoe.
Na een tijdje hebben we nog lang niet genoeg gezien, maar het is wel tijd om verder te gaan. We lopen de andere kant op en zien in de verte een groep olifanten bij het water staan. Terwijl we rustig lopen hoort Carlos (die ene weer) een geluid en we stoppen. Lars en ik kijken elkaar aan, zeggen niets en halen onze schouders op. Het is duidelijk dat we beiden niks gehoord hebben. Toch lopen we wat terug en worden we gemaand achter een rotsblok te blijven staan. Duidelijk niet de open approach deze keer. Weer is daar het geluid, en nu horen wij het ook... Er wordt kort uitgelegd dat het opnieuw om een leeuw gaat, maar dit keer weten we niet precies waar het geluid vandaan komt en is het veel dichterbij. Carlos (die andere) denkt dat dit waarschijnlijk de moeder is, op zoek naar haar jongen die ze al enkele dagen kwijt schijnt te zijn. Opeens zien we een kop boven het gras uitkomen. Het is slechts een meter of honderdvijftig, wat voor een leeuw natuurlijk snel te overbruggen is. Gelukkig zet ze het op een lopen wanneer ze ons doorheeft. Ik kijk naar links, en zie dat Lars lacht. Bloedstollend, een leeuw van zo dichtbij. Alleen jammer dat we niet zo’n goede foto hebben kunnen maken. De meest speciale safarimomenten zijn altijd in een oogwenk voorbij.
Dan is het nog maar een klein stukje lopen tot de oever. Terwijl de olifanten achter ons in het water staan, nemen wij wat snacks die de rangers meegenomen hebben en gaan een aantal andere deelnemers even “hun territorium afbakenen”(plassen). Op de weg terug komen we een aantal sporen tegen, waar we even stoppen om uitleg te krijgen. We zien een aantal gnoes en koedoes op afstand, maar zijn al vrij snel bij de jeep. We worden teruggebracht naar de lodge, waar we rond half elf aankomen. Vol verhalen genieten we van een brunch. Uniek om dit zo samen te beleven. Maar Zuid-Afrika heeft nog meer voor ons in petto. We kunnen ons gaan opladen voor de avond, want dan staat de night drive op het programma…
