Tanzania: Zanzibar, het paradijs op aarde

Reisverhaal

Travel

Tanzania
+1

Helder blauw water, poeder zacht zand en een bevolking die zich niet druk maakt om wat er in de wereld gebeurt; zo leerde ik Zanzibar kennen. Het is typisch een eiland waar je even weg bent van de hectiek van het dagelijkse leven.

De afgelopen week staat in het teken van 9/11, exact 15 jaar geleden. Iedereen kan zich deze vreselijke dag herinneren en weet nog exact waar hij/zij toen was. Dat geldt ook voor mij, precies 15 jaar geleden vloog ik van Tanzania naar Zanzibar. Ik was net voor de eerste keer op safari geweest in Kenia. De migratie in de Masai Mara en Serengeti, de Ngorogoro krater en Tarangire National Park maakte mijn safarilijstje aan bezochte parken nog completer. Na deze geweldige safari was ik klaar om naar Zanzibar te vliegen. Ik keek er naar uit om heerlijk relaxend op het strand te dagdromen over al het moois wat ik de afgelopen dagen had mogen zien.

Op weg naar het vliegveld kreeg ik van een vriend met het sms'je: USA UNDER ATTACK. Ik vond het maar een raar bericht en kon het niet plaatsen (in die tijd was het ondenkbaar dat Amerika werd aangevallen) echter bleef dit berichtje herhaaldelijk binnenkomen omdat de verbinding niet optimaal was. Na een 20 tal herhalingen begon ik me toch af te vragen wat hij bedoelde. Ik vroeg mijn chauffeur en hij stamelde iets onduidelijks over vliegtuigen en flat gebouwen. Eerlijk gezegd kon ik er niets mee. Na aankomst op Zanzibar werd ik naar hotel gereden in Stonetown waar ik 1 dag zou verblijven om later naar het noorden door te reizen naar een mooi stukje strand. In de lobby wachtend om in te kunnen checken zag ik een Amerikaan die erg gestrest was. Hij schreeuwde dat hij terug wilde naar Amerika en dat hij nu wilde gaan. Eerst dacht ik nog dat het hotel hem niet beviel maar al snel realiseerde ik me dat het om iets anders ging, maar nog steeds realiseerde ik me niet wat er was gebeurd. Uiteindelijk op de kamer aangekomen zette ik de tv aan en zag op CNN de beelden die ondertussen iedereen kent. Ik kon het niet geloven. Ik had weinig tijd me verder te verdiepen want er stond een gids klaar om me Stonetown te laten zien. Een leuke excursie en kennismaking met de Indiase invloeden die Zanzibar zo bijzonder maken waardoor ik al snel de gebeurtenissen in de rest van de wereld vergat.

De volgende dag vertrok ik vroeg naar het noorden van Zanzibar en hier kreeg ik het echte Zanzibar te zien. Hier in het noorden waar niemand woonde maar slechts een paar exclusieve hotels stonden met maximaal 50 kamers was het water zo blauw als je alleen in mooie reisfolders ziet. Het zand op het strand was niet alleen hagelwit het was ook nog eens poeder zacht. Dit was de eerste keer dat ik mijn leven me niet stoorde aan zand aan mijn voeten, handen en lijf. Zonder handdoek ging ik in het warme zachte zand liggen wat ik afwisselde met heerlijk drijven in het warme water van de Indische oceaan. 100 meter in zee lag een Dhow, een traditionele houten boot waar de eiland bewoners de zee mee bedwongen om te gaan vissen. De enige activiteit kwam van jonge vissers die met harpoen en blote handen hand de catch of the day voor de lokale hotels vingen. Hier had de tijd echt stil gestaan, hier was het leven onveranderd. De rust en het pure water en strand waren onaangetast, ik was in het paradijs en hier bestond geen oorlog of vliegtuigen die in torens vlogen, hier was geen televisie, hier maakte niemand zich druk over wat erop de rest van de wereld gebeurde. De dagen op Zanzibar waren geweldig. Ik ging met een boot erop uit en heb gezwommen met dolfijnen, ik maakte een specerijen tour in het binnenland en zag voor de eerste keer peper en vele andere specerijen groeien op dit paradijselijke eiland. Ik genoot van zee, zon en het heerlijke eten wat met de lokale specerijen dagelijks tot een smaak sensatie leidde.

Toen de datum van de terugreis in zicht kwam en ik toch weer langzaam terugkeerde in de werkelijkheid begon ik me af te vragen hoe het er nu eigenlijk voor stond in Amerika en de rest van de wereld. Toen ik in gesprek raakte met een wat oudere man op het strand vroeg ik hem of hij nog nieuws had over de gebeurtenissen in Amerika. Hij keek me vragend aan en zei; Are you from Holland? Op mijn bevestigende knik ging hij verder....... I don’t know what you mean with war and USA but your team lost from Ireland. Ruud van Nistelrooij scored a nice goal! I feel sad for your country. Ik was perplex, dit was nu typisch het leven op Zanzibar. De lokale bevolking leeft iedere dag het eigen kleine leventje en maakt zich niet druk om wat er in de rest van de wereld gebeurd, voor even ben je weg van alles waar je je in het dagelijkse leven druk om maakt. Tegelijkertijd had deze relaxte situatie me zo meegesleurd dat zelfs ik was vergeten dat het Nederlandse Elftal en belangrijke kwalificatie wedstrijd had gespeeld. Twee voorbeelden hoe dit eiland ieder mens even wegrukt uit het hectische bestaan van alledag.

Naschrift:

Zanzibar is ondertussen wel iets drukker wat betreft hotels op de mooie noordelijke stranden. Toch is het Zanzibar in het noorden gelukt de puurheid te behouden door alleen mooie boutique hotels te bouwen. Hierdoor is het massa toerisme nog steeds uitgebleven. Wilt u ondanks dat op echt authentieke plek verblijven denk dan aan Mnemba Island waar op een exclusief eiland de puurheid van vroeger nog steeds bestaat.

Bent u nieuwsgierig naar alle andere reisverhalen? Deze vindt u hier . Meld u zich aan om om de week een e-mail te ontvangen met de mooiste reisverhalen en reissuggesties.