Wanneer ik het vliegtuig uitstap en om me heen kijk, lijkt het net of ik in een achtertuin geland ben. Ik voel een avontuur op me afkomen en loop enthousiast over het grasveld richting de plek waar iedereen naartoe loopt, een klein kantoortje wat waarschijnlijk de aankomsthal is.
Ik ben geland in La Macarena, een afgelegen plaatsje in de uitgestrekte vlaktes van Orinoquia met maar 10 straten. Bij het vliegtuig staat een ezeltje met een kar klaar om de bagage uit het vliegtuig te vervoeren en recht voor mij zie ik een groot bord met een afbeelding van de regenboogrivier, de Caño Cristales, wat mij naar dit gebied brengt. Een wat vreemde toevoeging is een militair die aan de rechterkant van het bord is afgebeeld. Als ik even later met mijn gids, Luna, over een van de zandwegen in het dorpje loop, passeren we een bunker. “Waar is dit voor”, vraag ik haar. Luna begint te vertellen over de geschiedenis van dit plaatsje. Zo’n 10 jaar geleden werd dit dorpje bezet door de guerrilla’s van de FARC en was het leven heel anders. Geen restaurants, geen hotels. Nee, toeristen kwamen hier niet. Toen voormalig president Uribe aan de macht kwam, heeft het Colombiaanse leger de guerrilla’s verjaagd en is La Macarena een legerbasis geworden. “Dat verklaart dus de afbeelding op het bord”, zeg ik. Luna knikt. De afgelopen jaren begint het toerisme op gang te komen, wat een belangrijke inkomstenbron is geworden voor de inwoners van dit plaatsje. “Wij zijn daar erg blij mee”, zegt Luna terwijl we een kantoortje binnen lopen. Hier wordt een presentatie gegeven over Serrania de la Macarena, het Nationale Park waar Caño Cristales doorheen stroomt. De presentatie wordt in het Spaans gegeven, wat voor mij betekent dat ik vooral goed op de plaatjes moet letten om het te begrijpen. Al snel merk ik dat de belangrijkste boodschap van de presentatie is dat er geen zonnebrandcrème, make-up of insectenspray gebruikt of meegenomen mag worden ter bescherming van de Macarenia clavígera. Dit is de naam van de plant die in de rivier groeit en een prachtige rode kleur laat zien. Tijdens de presentatie tikt de persoon naast me op mijn arm en geeft mij een lijst waar gegevens op ingevuld moeten worden. Als ik de lijst zo bekijk, valt op dat de meeste bezoekers in deze zaal uit Colombia komen. Er zijn zodoende minder internationale reizigers zijn dan ik in eerste instantie had verwacht.
De tocht naar de Cano Cristales begint met een boottocht over de Guayabero Rivier. We zien onderweg aapjes en schildpadden. De wat hobbelige rit die hierop volgt, brengt ons naar het beginpunt van de wandeling. Luna vertelt dat Serrania de la Macarena gelegen is tussen drie grote ecosystemen; het Andesgebergte, Amazone regenwoud en de oostelijk gelegen Llanos, wat uit tropisch grasland bestaat. Dit creëert een uniek ecosysteem met meer dan 400 vogelsoorten, 8 primaten en 43 soorten reptielen in een relatief klein gebied (vergelijkbaar met de provincie Gelderland). Na een half uur komen we aan bij een plek die uitkijkt op de rivier. Dit eerste moment dat ik de rivier zie is indrukwekkend en bijna onwerkelijk. Ik had al eerder wat foto’s gezien van de rivier en vroeg me af of het allemaal wel zo kleurrijk zou zijn. Het besef dat het écht zo is, maakt me even stil. Verwonderd loop ik naar beneden naar de oever van de rivier. Het kristalheldere water geeft een palet aan kleuren af. Het lijkt wel alsof iemand zijn penselen heeft uitgespoeld in het water. De rivier kleurt blauw, rood, geel en groen. Luna legt uit dat de stenen de gele en groene kleur aan de rivier geven en het blauw wordt veroorzaakt door de spiegeling van de lucht. De rode kleur is de plant. De kleuren komen zo mooi naar voren omdat er geen vissen zwemmen in het water, wat het kraakhelder maakt. Luisterend naar het geluid van het kabbelende water over de stenen en het fluiten van de vogels om mij heen, ga ik aan de kant zitten om het even op me in te laten werken en te genieten van deze mooie omgeving. Het is een intens pure natuurbeleving. Deze plek geeft me het besef dat ik ver van de bewoonde wereld ben. Luna vertelt me dat de rivier in 1968 is ontdekt door lokale boeren. Het is verborgen gebleven omdat er geen luchtverkeer was naar deze regio, wat de tocht hiernaartoe erg lang maakte en niet zonder gevaren. Het bleef lange tijd een verborgen juweel in de wildernis waar maar weinig mensen weet van hadden. Pas in 2009 werd luchtverkeer mogelijk en eigenlijk is het toerisme pas de laatste jaren op gang gekomen. Terwijl Luna mij dit vertelt, probeer ik een voorstelling te maken van hoe bijzonder het moet zijn geweest om deze ontdekking te doen. Ik voel me bevoorrecht om op deze unieke plek te zijn.
“Kom”, zegt Luna. “Er is nog zoveel meer te zien van deze rivier”. Ik loop achter haar aan de wildernis in richting een ander uitkijkpunt. Naarmate we verder het park in gaan, wordt de rivier nog indrukwekkender door de watervallen en de weidse uitzichten. Op bepaalde aangewezen plekken mogen we het water in om te zwemmen. Ik maak graag gebruik van deze gelegenheid, het is namelijk warm en de verkoeling van het water lijkt me heerlijk. En dat is het ook, het geeft me nieuwe energie om verder te gaan. De wandeling vandaag is 17 kilometer lang, maar door de vele rustmomenten merk ik dat het eigenlijk wel goed te doen is. Voor ik het door heb, zijn we halverwege en is het tijd voor onze picknicklunch. In deze prachtige omgeving is het niet moeilijk om een mooie plek te vinden. We strijken neer aan de oever en genieten van het uitzicht. In de middag wandelen we veelal langs en door de rivier, wat ons continu mooie uitzichten oplevert. Het valt me op dat we weinig andere groepjes tegen komen. We hebben de rivier voor het overgrote deel van de dag geheel voor onszelf.
Na een laatste verfrissing in het water keren we weer terug naar het dorpje. In de avond is er een feest speciaal voor alle gasten die hier zijn gekomen om de prachtige rivier te zien. We worden met muziek, zang en dans vermaakt in een zaaltje terwijl we het diner geserveerd krijgen. De Colombiaanse bezoekers zingen af en toe mee en beginnen te stralen als er voor hen bekende nummers ten gehore worden gebracht. Voor mij is het een onderdompeling in de lokale cultuur en de gastvrijheid die hier zo duidelijk merkbaar is. Het vormt een passend slot op een onvergetelijke dag.
Ik stel graag een persoonlijke reis op maat voor u samen, geheel gebaseerd op uw reiswensen. Neem gerust contact met mij op.
Ontvang reisinspiratie van over de hele wereld. Vraag gratis het ExperienceTravel reismagazine aan.
Brochure aanvragen