Licht gespannen, maar bovenal zeer enthousiast en nieuwsgierig wandelen we naar de voet van de gletsjer en bevestigen daar crampons aan onze schoenen. Dan is het moment daar; met de gids voorop betreden we de gletsjer. We worden geacht een enkele rij te vormen en hem te volgen. De eerste stapjes voelen wat onwennig, maar al snel merk ik dat de crampons me voldoende grip geven en er niets kan gebeuren.
Het is een enerverende tocht, met typisch weer van Patagonie. In één uur tijd gaan we van sneeuw op de gletsjer naar een prachtig herfstzonnetje! We hebben een prachtig uitzicht op de gletsjer en het Argentino meer. De helderblauwe kleur van de gletsjer is erg spectaculair en een lust voor het oog. De tocht duurt slechts een uur en de tijd is voorbij gevlogen. Misschien had ik toch de uitgebreide ice hike moeten nemen!
Onder het genot van een goed glas whiskey, met echt gletsjer ijs, wordt de tocht op gepaste wijze beëindigd. En gelukkig kan ik vanaf de uitzichtbalkons toch nog wat langer genieten van de immense ijsmassa. Het is op dit punt dat het pas echt goed tot me doordringt hoe krachtig en kolossaal de gletsjer eigenlijk is. Hij kraakt continu en het blijft goed opletten waar het volgende stuk zal afbreken.
In de bus terug geniet ik nog flink na van dit geweldige avontuur en zie ik bovendien dat het me gelukt is om het ‘afbreekmoment’ te vereeuwigen. Yes! Bij het hotel aangekomen, duik ik moe maar voldaan mijn bed in. Ik heb weer een bucketlistervaring kunnen afvinken.